Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, places and incidents either are products of the author’s imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental.
It's Monday morning and I need to prepare myself to go to school. I am brushing my teeth outside of Aunt's house and after that I'll be going to school. I can still remember what happened last week, Rhianne is being cold to me but she's not ignoring me naging ganon lang siya nung nag tryouts ako sa basketball kaya hanggang ngayon naguguluhan pa rin ako. I'm still brushing my teeth outside when someone is going down the stairs of the apartment. I just didn't mind it because I'm still focused on thinking about Rhianne's behavior. Nasa tapat lang ako ng hagdan at nakatalikod ako dito nang marinig ko ang isang pamilyar na boses habang bumababa ng hagdan. "Careful there, Tabby!" The familiar voice said at huminto ito nang makita ang alaga kong pusa na nakahiga sa steps ng hagdan. "Meow!" Tabby replied to Rhianne and it began to groom its right arm. Nung humarap ako ay si Rhianne pala yung bumababa at nagtaka ako dahil napaka-aga niya sa pagpasok sa school. "You're going already?" I ask her while brushing my teeth. "Yeah." Rhianne replied coldly again like the last time as she continue to go down the stairs. "Sabay tayo pumasok." Tumigil ako sa pag sisipilyo at sinabi ko sa kanya yun. "Sorry, pero may morning practice ako ngayon!" Rhianne replied at nagsimulang tumakbo na parang nagmamadali pero sa tingin ko ay iniiwasan pa rin niya ako. "O-kay..." Sabi ko dahan dahan habang nawawala na siya sa paningin ko dahil palayo na siya. During class ay patuloy pa rin ako sa pag iisip kung bakit ganun na ang pakikitungo niya sa akin. "Rhianne sure is being cold towards me. She's leaving earlier for morning practice lately. Am I really dislike as much as I thought?" I said to myself while playing with my pen on my right hand. Nag flashback nanaman sakin yung nangyari nung nakaraan sa may kalsada na napayakap siya sakin. "Then what was that all about? An accident? But she wouldn't have to run away" I said to myself. Natapos ang klase ko na nag isip lang at the same time wala ako natutunan dahil di ako nakinig. "I don't get this at all!" I said to myself habang naglalakad sa corridor ng school habang nag iisip pa rin. "Eh, today?" I heard a familiar voice sa may kanto ng school corridor. Napahinto ako sa paglalakad at naglakad ako dahan dahan paliko sa may kanto nang may makita akong babae na pamilyar sakin at may kausap na lalake. “Please.” The guy with the glasses said to that familiar girl she’s talking with. Nang lumapit ako at medyo nagtago sa may gilid ng corridor para ma obserbahan ko lalo at ang kausap ng lalaking yun. “Si Rhianne!” I said to myself as I continue to observe them while hiding. “It can be after practice, so could you come along with me?” The guy added and he wants Rhianne to go out with him. “Damn! D-Don’t tell me he’s hitting on her?” I said to myself. “But… The two of us?” Rhianne said to the guy while thinking about that offer. “Yeah, the two of us.” The guy replied to him. “Malakas din pala loob ng nerd na ito. Rhianne has no interest in guys like you.” I said to myself habang nagtatago pa rin at nakikinig sa usapan nila. “Hurry up and dump his ass, Rhianne.” Nasabi ko sa sarili ko na parang gusto ko na tanggihan ni Rhianne yung alok ng lalaki sa kanya. “So, can we go together?” The guy with the glasses asks Rhianne. “Tanggihan mo, Rhianne!” Bulong ko sa sarili ko na sana yun nga ang gawin ni Rhianne pero... “Alright.” Rhianne accepted the guy’s offer. Nung narinig ko iyon ay para akong sinibat sa likod ng tatlong beses, and because of what Rhianne did and what happened I immediately went back to my classroom na sobrang inis at inggit sa lalaking iyon at inis na inis ako sa nasaksihan ko kanina lang. “Bakit ganon?!” I ask myself at napatayo ako bigla at nakalampag ang mesa ng desk ko. “I don’t think of her as such an easy woman! So she’s just going to follow along like that?” I said to myself habang gigil na gigil pa rin sa nangyari. “And she rejects me whenever I ask!” sabi ko sa sarili ko na panunumbat sa kanya dahil pag ako ang nag aaya sa kanya lumabas ay tinatanggihan niya ako. Nang may biglang may papalapit sakin na tao . “Hey, what’s up? Going ballistic again, I see.” The familiar voice said to me. Nilingon ko ito at si Jim nga ito na sa tingin ko ay di siya makakatulong sa akin ngayon bagkus ay maiinis lang ako lalo. “Shut up!” I said to him. “Oh yeah, mag videoke tayo.” Bigla kong aya sa kanya para kahit papaano ay mawala ang inis ko. “Huh?” Pagtataka sakin ni Jim. “For some reason, I just feel like screaming today!” Sabi ko sa kanya dahil gigil na gigil ako sag alit hanggang ngayon. “Why should I go when it’s just two guys?” Tanong sakin ni Jim na masagwa naman tingnan kung kami lang dalawa ang pupunta ng videoke. “I don’t care, sumama ka na lang sa akin!” Pagpupumilit ko sa kanya. Imbis na makuha ko kaagad ang sagot niya ay lumingon ito sa likuran niya at nakita naming si Jsimyth na nag aayos ng gamit niya at siguro ay paalis na ito. “Jsimyth! Rey’s asking if you want to go videoke or not!” Jim said to her para naman siguro ay makasama siya para mawala ang pagka asiwa ni Jim kung kaming dalawa lang. “Huh?” Napahinto si Jsimyth at napalingon siya samin. “Hey! I was just thinking the two of us…” I said to Jim dahil na rin nahihiya ako kay Jsimyth at maaabala pa naming siya sa pag aya ni Jim. “I want to go.” Jsimyth said na ibig sabihin ay payag siya na sumama sa amin para kumanta. “Oh diba? The bigger the crowd, the greater the fun.” Sabi ni Jim at sabay akbay sakin ng mahigpit na napasandal ang ulo ko sa tagiliran niya. “If Jsimyth’s there, I can’t sing all out...” Bulong k okay Jim. After some preparations we all decided to go to a videoke establishment para naman mabuhos ko lahat ng galit ko. “Charing~ Nailad ko sa buing~” *Author’s Note: This song is related to a place where Rey’s hometown is.* “He’s singing all out, alright.” Jim said to himself habang nakikinig at nanonood sa pag kanta ko. “Charing~ Masakit sa kasin-kasin~” *Author’s Note: Recall, Rey came from a province in the flow of this storyline.* “Heck, he’s not letting go of the mic.” Jim added dahil napansin niya na kumakanta talaga ako ng todo todo at di ko na nga binibitawan ang mic. “Dodong Charing!” Sigaw ko sa pagkanta para mabuhos ko lahat ng galit ko. “W-Wow! Rey, you’re good at singing!” Jsimyth praised me while clapping her hands after she heard me sing. “Let’s see what I’ll sing.” Jim said while browsing the song book to look for a song. “Everyone partying together sure is fun!” I said to them habang papalapit ako sa kanila para umupo na. “Yeah, it sure is fun being together!” Jsimyth said to me na kitang kita ko naman na she’s enjoying herself right now. Nang marinig ko ang sinabi niya ay bumalik nanaman yung mga pangyayari kani-kanina lang. “Together?” I said to myself at nag flashback nanaman sakin yung nangyari kanina. Dahil doon ay napabuntong hininga ako at na-stressed out nanaman ako. “Rey?” Pagtataka ni Jsimyth dahil napansin niya na nagbago bigla ang aura ko na kanina ay buhay na buhay. “What’s wrong? Did I say something weird?” Jsimyth asks me dahil biglang nagbago mood ko dahil sa mga nasabi niya. “It’s nothing! I’m fine, I’m fine.” Pagsisinungaling ko sa kanya para di siya mag-alala at sabay kuha ng baso ng juice na di ko namalayan na juice niya pala ang iniinuman ko na. “That’s… mine…” Jsimyth said to me slowly at napalingon ako sa kanya habang nakasubo na sa bibig ko yung straw. “Hmm? What?” I said to her habang nakatingin ako sa kanya. “Ah, Wala.” Sabi niya sakin na parang nahihiya at napansin ko na namumula ang pisngi niya. “That’s an indirect kiss…” Jsimyth murmured dahil sa ginawa kong pag inom ng juice niya. “Mendoza, what would you like to hear me sing?” Jim asks Jsimyth. “Anything is fine.” Jsimyth replied. “What’s with this change…” Jim said. Patuloy pa rin ako sa pag inom ng juice ni Jsimyth at unti unti ko nang nauubos ito. “Ah, Rey, you’re thirsty?” Jsimyth said to me dahil nauubos ko na yung juice. “A bit” I replied to her habang patuloy pa rin ako sa pag inom. “Then I’ll go ask for drinks for the two of us.” Jsimyth said to me para may iinumin pa ako kung sakaling mauhaw ulit ako. “The two of us?” I said to myself again and I’m going to be hysterical again. “Th-The two of us. The two of us.” I said to myself repeatedly. Napatayo ako sa kinauupuan ko at napasigaw ng napakalakas. “ARGHHHH!!!” I shouted inside the videoke booth. “Eh?” Humarap si Jsimyth sakin at nagtaka. “4…1…0...” Jim said while pressing the remote control dahil nakapili na siya ng kantang kakantahin. Pagkatapos kong sumigaw ay kinuha ko na ang bag ko at nag decide na umalis na. “I’m going home!” I said to them while walking towards the door. “Huh?” Pagtataka ni Jsimyth habang hawak ang telepono para tumawag ng service pero di na niya nagawa dahil papaalis na ako. Binaba niya ang telepono at pumunta sa upuan naming at kukunin na rin ang gamit niya. “Wait, Rey! I’ll go with you.” Jsimyth said para hintayin ko siya pero pinigilan siya ni Jim na umalis. “Hold it! I’m singing, so you’ll better listen. It’s boring by myself. ” Jim said to Jsimyth para pigilan siya na umalis. Jsimyth had no choice but to sit adjacent to Jim to stay, listen and watch Jim sing. “I’m bored, too.” Jsimyth said to herself at tumayo na si Jim dahil nagsimula na yung kantang pinili niya at sinimulan na rin niya itong kantahin. “There I was waiting for a chance,~ hoping that you’ll understand the things I wanna say~” Jim starts to sing and Jsimyth drinks the juice I left there yung juice ko na hindi ko nainom sa sobrang inis at nagulat siya dahil sa ginawa niya. “Ah, this is Rey’s…” Jsimyth said to herself sa pagkabigla. “Another indirect kiss!” Jsimyth said to herself dahil sa hiya sa ginawa niya. “Hey, listen to me sing, Mendoza!” Jim said to Jsimyth dahil napansin niyang di siya nakikinig sa pagkanta niya.
On the other hand, I’m already near our apartment at nag iisip na ako kung nasaan si Rhianne ngayon. Napahinto ako sa paglalakad at nag isip pa rin. “Is she back, yet?” I ask myself habang nakatingin sa malayo. “Even if she is, I don’t feel like asking what she did.” I said to myself habang nag iisip pa rin at ilang lakad na lang ay nasa apartment na ako ng Aunt ko when suddenly a white cat appeared on my feet. “What a cute cat.” I said to myself nung nakita ko yung pusa I position myself down para mahawakan ang pusa at himasin ang ulo nito. Hindi naman masungit ang pusa at nagustuhan nito ang ginawa ko. Nakita kong dumating si Tabby at nilapitan yung puting pusa. Sa behavior pa lang nilang dalawa ay malalaman ko kagad na couple sila. “Tabby… Is this your girlfriend?” I ask Tabby kahit na alam ko di naman niya maiintindihan ang sinasabi ko pero tumingin si Tabby sakin and he made a cat sound at me which I think that he’s saying ‘Yes’. “What, showing off here. You’re pissing me off; let me get in your way!” I said to my cat at binuhat ko siya palayo sa isa pang pusa nang biglang may narinig akong mga boses na nag uusap. “Gosh, what are you saying?” A familiar voice said at nagsimula na itong tumawa. Dahil sa curiosity ko ay tiningnan ko kung sino ito. Nakita ko si Rhianne at yung Lalaking nakasalamin kanina na kausap niya at magkasama pa rin sila hanggang ngayon. “”Hahaha”, my butt! You came all the way here, too! And Rhianne looks like she’s having fun.” I said to myself while observing them at naiinis nanaman ako sa nakikita ko. “That’s just like you, Rhianne. You haven’t changed at all.” The nerdy guy said to Rhianne. “That’s not true!” Rhianne said happily. “Don’t tell me they’ve been going out for a long time!” I said to myself at naiinis ako lalo sa mga naririnig ko. Dahil sa inis at gigil ko, di ko namalayan na nasasakal ko na si Tabby sa kamay ko kaya nagpumiglas ito at nakalmot ako nito sa kamay. “Aray!” Daing ko ng kalmotin ni Tabby ang kamay ko at malakas ito na tama lang para marinig nilang dalawa. “Huh?!” Gulat ng lalaki ng makita ako sa mga halamanan. “Rey.” Rhianne said ng makita ako doon. “Hey!” I said to them. “This is the worst possible outcome. God, I want to split!” I said to myself habang nakatingin sa kanilang dalawa. “So, you’re Rey… I’ve heard about you from Rhianne.” The guy said to me at unti unti na siyang lumalapit papunta sakin. “Wh-What, this guy wants to fight? Because I was getting close to Rhianne?” I said to myself at nakapamewang na ako at hinahanda ang sarili sa kung ano pwedeng mangyari. “I’m Mark Sanchez, a junior on the basketball team.” He introduced myself to me at Mark pala pangalan niya. “I came here to ask you to join our team.” He explained to me kaya pala andito siya sa apartment ay para alokin ako na sumali sa basketball team. “I told him that I knew you, so he asked me to come and ask you to join, together.” Rhianne added. “Huh? Together? So that means…” Naguguluhan ko pa ring sagot sa kanila. “You probably wouldn’t have to opened up to some random person you’ve never seen before, So I asked Rhianne to accompany me. We went to the same high school.” Mark further explained. “Oh, so that’s all it was. Thanks, and welcome to the apartment.” I said to him to my relief because I thought there’s something going on between him and Rhianne. “So would you join…” Mark said habang dahang dahang inaabot ang kamay niya sakin pero nagsalita na ako agad na nagpahinto sa pagsasalita niya. “Nope.” I said to him smiling. “But you have a talent to become a good point guard.” Mark said to me. “No such thing. That basketball record has got to be wrong.” I said to him smiling again pero sana naman hindi siya mayabangan sa akin. “Looks like I should give up today. I’ll ask you some other time then.” Mark said to me na sa tingin ko ay nakuha na niya ang ibig kong sabihin at nagsimula na siyag maglakad paalis. “Pero Kuya!” Rhianne said to Mark habang paalis ito pero huminto ito bigla at hinarap si Rhianne. ”I knew it once I met him… That he’s the type you’ll probably like.” Mark said to Rhianne na ikinagulat ko. “Wh-What are you talking about?!” Rhianne said to Mark while blushing dahil sa hiya sa sinabi ni Mark. “I’ll come over again sometime, Rey.” Mark said to me at nagpaalam na siya na umalis. “Geez!” Rhianne said dahil na rin sa biro ni Mark. Humarap ako kay Rhianne para tanungin siya doon sa sinabi ni Mark kanina. “I’m the type you like?” I ask her pero hindi siya nakasagot agad nung tinanong koi yon kaya nagulat ako sa reaction niya. “So… She does like me after all?” I said to myself habang nakatingin pa rin sa kanya nang biglang nag dilim ang paningin ko and I flash of light came at me at nakaramdam ako ng hilo at sakit sa may parte ng baba ko at natumba ako. “In your dreams, Idiot!” Rhianne said sa pagka inis. I realized na hinampas pala ako ng bag ni Rhianne sa baba ko. “Huh, Are you ok, Rey?” Nagulat si Rhianne sa ginawa niya sakin. “Using the side of the bag is very effective… Pero wala pa ring tatalo sa spike na natanggap ko sayo dati.” I said to him habang nahihilo pa rin ako sa ginawa niya at nakahiga pa rin ako sa sahig. Sa kabilang banda naman sa loob ng videoke booth, Andoon pa rin si Jim pero umalis na pala si Jsimyth at naiwan siya dito na kumakanta mag isa. “Kasalanan ko ba kung iniibig kita~ Di ko naman sinasadya~” Jim is still singing inside the videoke booth. The day ended na sumakit ang baba ko buong gabi pero salamat pa rin dahil nakatulog ako ng maayos kahit masakit ito.
Kinabukasan sa school cafeteria ay kasama kong kumakain ng tanghalian si Jim. “Huh? What does it mean when women hug men?” Jim said to me habang kumakain ng hamburger. “Yeah, I thought you would know… The psychology involved in times like that.” I explained to him about something. “What? You’ve been hugged by Rhianne or something?” Jim said to me na sa tingin ko kahit di ko direktang sabihin ay parang alam na niya. “No, I mean in those cases. It doesn’t have to be me.” I said to him habang patuloy siyang kumakain kumakain. “I see. Not too much psychology... It’s just love, isn’t it? That girl must like the guy.” Jim explained to me. “R-Right? That’s right!” I said to him ridiculously. “You want my frank?” Alok ko sa kanya ng pagkain ko. “What an idiot. Showing off his female relations.” Jim said to me at inabot na niya yung pagkain na inalok ko sa kanya. “I really don’t get how women think. They get angry, and then cold… What are they thinking?” I said to him dahil naguguluhan ako sa mga kinikilos ni Rhianne. “If you’re worrying about it so much, just go ask her yourself.” Jim suggests to me to ask Rhianne about that. Nagulat ako sa sagot niya at napaisip nanaman ako kung paano gagawin yun. Hapon na ng nakauwi ako sa bahay at umulan nanaman ng napakalakas and this time it’s a thunder storm. I was in my room at nakahiga sa kama ko at nag iisip pa rin. “How can I ask her… Whether she likes me or not…” I said to myself habang nag iisip ng kumidlat ng malakas na dahilan para mawalan ng kuryente magkaroon ng blackout. Napabangon ako sa kama ko at napa upo. “A blackout?” I ask myself dahil biglang dumilim ng may narinig akong mga katok sa pintuan ko. Napatingin ako sa may pinutan ko dahil may kumakatok dito kahit madilim at di ko makita ang pinto ay napatingin ako dito. “Rey! Rey? I’m coming in.” The voice said coming from my door at pamilyar ito sakin. Bumukas ang pinto at nagsalita ulit ang nagbukas nun. “I hate this! I can’t see a thing. Wala ka bang kandila dito?” The voice said to me. “Rhianne, ikaw ba yan? Anong nangyari?” Tanong at paninigurado ko sa boses na iyon. “Hey, let me stay here a bit.” Rhianne said to me habang dahan dahan naglalakad papalapit sa akin at kinakapa ang mesa para ilagay ang kandila at umupo sa tabi nito. “Hey, let me stay here for a bit.” Rhianne said to me. “That’s fine.” I reply to her at naupo na rin ako sa mesa at napatingin ako kahit di ko nakikita sa nilapag niya. “What’s that thing?” I ask her. “Aroma candle.” Sagot naman ni Rhianne sakin. “Aroma?” Pagtataka ko sa kanya. “Hey, do you have a match or a lighter?” She asks me. “Yeah.” I said to her, After ko makuha yung posporo ay sinindihan ko na agad yung aroma candle na nasa mesa at nagsimula nang mag liwanag ang paligid. “See? It’s got a good smell on to it, right?” Rhianne said to me habang tinitingnan yung kandila. “Y-Yeah.” Tipid kong sagot sa kanya. Habang nakaupo kami ay biglang umihip ang napakalakas na hangin at nagpagulat kay Rhianne. “The wind’s pretty strong.” I said to Rhianne at dahan dahan siyang lumapit at medyo tumabi sa akin at konti na lang ay makakatabi ko na talaga siya. “What, are you scared?” Tanong ko sa kanya. “O-Of course not!” Pagsisinungaling niya sa akin pero halata na takot talaga siya. Kumidlat ng malakas at tiniis ni Rhianne na wag matakot at wag sumigaw. “You are scared, aren’t you? You’re getting closer to me.” I ask her. “Th-That’s just you!” Pagsisinungaling ulit ni Rhianne at umurong siya palayo sa akin. “Is that so?” Sabi ko sa kanya habang nakatingin sa mukha niya, kahit na kandila lang ang nagbibigay liwanag sa kwarto ko ay aninag na aninag ko ang ganda niya sa pamamagitan ng binibigay na liwanag ng kandila. Kumidlat nanaman ng malakas at nagulat ako sa ginawa niya, napakapit siya sa manggas ng damit ko. “I-It’s not what you think! I just stumbled!” Rhianne said to me habang nakakapit pa rin ang isang kamay niya sa damit ko. “Ah, I see…” I said to her. “So… Don’t get me wrong.” Rhianne said to me habang nakakapit pa rin sa akin. “I’m not scared… I just don’t like it.” Rhianne said. “Huh?” Pagtataka ko sa kanya. “Things like thunder or dark places... So in times like this, my sister would always be by my side.” Rhianne explained to me. “Ah, may ate ka pala, Rhianne.” I said to her nung nalaman ko na may ate pala siya. “Yeah, we’re very close to each other.” Rhianne added. “She’s getting lonely because I came to Manila.” She said to me as she continues to talk about her sister. “You came from Bulacan right?” I ask her. “Yeah, from a place called Meycauan.” She answered to me. “If you look from an elevated place at night, you can see the harbor, the bay bridge, and the illuminations of the city, and it’s so pretty.” Rhianne said to me about what their place looks like. “That sounds completely different from my rural home.” I said to her because I’m amazed of how she describes her hometown. “My home gets pitch dark after 7pm.” I said to her. “Really?” Rhianne said to me. “But we’ve got fireflies. During the summer, all the fireflies gather around the nearby streams. It looks beautiful. ” I said to her. “I’ve never seen fireflies.” Rhianne said to me at sa tingin ko ay natuwa siya sa sinabi ko. “I want to see them.” Rhianne added at sumandal sa gilid ng kama ko. “Then, someday we…” Tatapusin ko sana yung sasabihin ko pero bigla siyang nagtaka kaya bigla kong iniba ang sasabihin ko. “N-Nothing...” I said to her. “What am I saying…” “Am I telling her to come to my home? I-It’s not like she’s my girlfriend.” I said to myself dahil na rin napaisip ako kung paano kung natuloy ko yung sinabi ko ano magiging reaksiyon niya. An hour had passed at natahimik kami sa pagkaka upo naming at nag decide na ako na basagin ang katahimikan. “Hey, Rhianne…” I said to her. “What?” Rhianne asks me. “About that day it rained…” I said to her. “Rey, you’re not getting the wrong idea, are you?” Rhianne said to me. Then the flashback on the rainy streets came again. “I was trying to get away from the car.” Rhianne further explained to me. “Ah, I see. That’s right. ” I said to her habang patuloy pa rin sa pagbuhos ng ulan. “You said this before, right?” I said to her. “Huh?” She said to me. “That you really didn’t want to come here.” I said to her. “Yeah.” Her reply to me. “Do you still think that’s the case now?” I ask Rhianne about what she said before if she still feels about it right now. “No, I feel different now.” Rhianne replied to me seriously. “Don’t tell me… It’s because I’m here?” I said to myself as I continue to listen to what she says. “It’s true everyone recommended I come, but the one who made the final decision was me. So I’ve got to do my best in volleyball here.” Rhianne said to me. “Ah. That train of thought.” I said to myself. “But, I always go back on Sundays. “ Rhianne added. “Because your sister gets lonely?” Tanong ko sa kanya. “That, too…” She said to me na parang nag dadalawang isip pa siya na sabihin sa akin nang biglang kumidlat nanaman ng malakas na ikinagulat niya at kinagulat ko rin dahil napayakap siya sa akin. Napako kami sa ganong posisyon at napatitig na lang ako sa kanya, tumagal kami ng ilang segundo nang nagsalita na siya. “My foot fell asleep…” She excuses herself again but the truth is she is really scared of thunder because she’s trembling too. “You’re fine. You sure get scared easily.” I said to her yayakapin ko sana siya pabalik dahil pagkakataon ko na ito pero pinigilan ko ang sarili ko na baka magalit siya sa akin. “I told you, it’s not like that.” Pagsisinungaling niya sa akin ulit. “Besides, your heart is pumping really fast, too.” She said to me habang nakayakap pa rin sa akin at nagulat ako sa narinig ko sa kanya. “I… No! This is different!” I said to her. “H-How is it different?” Tanong niya sa akin. “H-How?” I said to her. “That’s… Probably… Because I…” I said to myself habang nag katitigan kami ng sandaling iyon. Ilang oras din ang nakalipas at bumalik na rin ang kuryente sa apartment. Hindi na rin naisip ni Rhianne na medyo napatagal rin ang pagkakayakap niya sa akin, nalaman lang niya ito nung bumalik na ang kuryente at dagli dagli siyang kumalas sa pagkakayakap sa akin. “Th-Thank God, at bumalik na rin ang kuryente. That was pretty quick, wasn’t it?” Rhianne said to her relief dahil di na siya matatakot ngayon. “Yeah.” Sagot ko naman sa kanya. “I’ll be going then.” Tumayo na siya at akma nang aalis ng kwarto ko para bumalik sa kwarto niya. “R-Rhianne…” I called her bago siya makalabas ng pintuan ng kwarto ko. “What?” Rhianne said to me. “N-Nothing.” I said to her. “’Night then.” She said goodnight to me at lumabas na siya ng kwarto ko para bumalik sa kwarto niya para matulog at naiwan ulit akong mag isa sa kwarto ko at naguguluhan pa rin. “I still don’t know her feelings. But I…” I said to myself habang nakaupo pa rin sa gilid ng kama ko. Kahit na nag iisip ako kung ano talaga ang nararamdaman niya ay nagawa ko pa ring makatulog ng mahimbing.
Kinaumagahan, Tumila na pala ang ulan ng mga madaling araw at sumikat na ang araw to greet everyone that it’s a very fine weather today. “Mom, can I have some tea?” Nikki said to Aunt Marissa habang kumakain kami ng almusal at kasabay rin namin si Rhianne kumain. “Ok, ok, hold on.” Aunt said to Nikki. Habang kumakain si Rhianne ay di ko maiwasan tingnan ang mukha niya. “She sure looks cute.” I said to myself habang kumakain at nakatitig sa kanya. “Rey, you want another bowl?” Aunt said na nagpa balik sa akin sa realidad ng buhay dahil nananaginip nanaman ako ng gising. “Ah, yeah.” My reply to my Aunt. “You’ve got some rice on your face. Why don’t you eat a little more slowly?” Rhianne said to me na katulad ng pagkaka kilala ko sa kanya ay parati niya akong sinesermonan tuwing umaga. “Stop being so nosy.” I said to her because she’s nagging at me again. “Anyway, I’ll be going.” I said to them para mag paalam na aalis na, tumayo na ako sa hapag, kinuha ang bag ko at umalis na ako papuntang school. “Rey, what about your second bowl…” Pagkagulat ni Aunt dahil bigla na lang akong umalis. “Anong nangyari kay kuya?” Pagtataka ni Nikki. Habang naglalakad sa kalye papuntang school patuloy pa rin ako sa pag iisip kung anong dapat kong gawin. “What should I do?” I ask myself. “I can’t speak normally to her because of her presence.” I said to myself habang naglalakad at biglang kumalam ang sikmura ko dahil na rin sa konti lang ang nakain kong almusal kaninang umaga lang. Agad akong pumunta sa isang malapit na convenience store to buy kariman. “And in the end, I got hungry and had to buy something to eat on the way to school.” I said to myself dahil sa pagkagutom nang matuon ang atensyon ko sa isang libro na nakalagay sa mga lalagyan ng magazines at kung ano ano. “Horoscope, eh? That’s ridiculous. How can I let that kind of thing decide my life?” I said to myself dahil hindi ako naniniwala sa mga kapalaran o horoscope kahit na nagdadasal ako ng swerte sa chapel nila Jsimyth. Pero imbes na umalis at bilhin yung kariman na kinuha ko ay napapunta ako sa mga lalagyan ng magazines at libro para lapitan ang libro ng horoscope at basahin na hindi ko alam kung bakit ko ginawa yun sa kabila ng pagsabi ko sa sarili ko na hindi ako naniniwala sa ganoong bagay pero lumapit pa rin ako it binasa ito. “So, the sign with the best luck this month is Libra? That’s me, isn’t it?” I said to myself habang patuloy pa rin sa pagbabasa sa horoscope booklet nay un. “A feeling that you can get close to a wonderful person that’s important in your life.” My horoscope stated. “Really?” I said to myself habang patuloy ko itong binabasa. “If you wear light blue underwear, your luck will go up more.” Patuloy ko pa rin ito binabasa. “Alright, Meron akong isa na light blue.” I said to myself nang nalaman ko yun dahil meron akong isang panloob na light blue. “If you confess, you might hear the good answer.” Nakasaad doon sa horoscope. “Confession?” Tanong ko sa sarili ko at natawa ako bigla sa nabasa ko. “You’re kidding me right? Just say “I like you.”?” I said ridiculously towards the booklet. Hindi ko namalayan na nalulukot ko na pala yung libro at nasita tuloy ako ng kahero. “Hoy, kailangan pa naming ibenta yan…” Sabi ng kahero sakin at narinig ko yun at nag paumanhin na rin. “Ah, pasensya na po!” At agad kong binalik yung libro sa pinagkuhaan ko nito. Nakalimutan ko na papasok pa pala ako at nagmadali akong pumasok sa school at mabuti na rin at hindi ako nahuli sa klase. Lunch time sa cafeteria ay nagkita ulit kami ni Jim at nag usap at nag open up ako sa kanya tungkol sa pagtatapat sa isang babae. “Confession?” Jim said to me na may pagtataka. “What? You’re going to pop Rhianne with that question?” Jim asks me. “I’m not talking about myself!” Pagsisinungaling ko sa kanya pero totoo yung sinasabi ni Jim tungkol sa akin. “I’m asking if you’d confess if you go out with a girl!” I said to him dahil parang lahat ng tinatanong ko sa kanya ay tungkol sa situation ko pero totoo naman mga sinasabi niya sa akin na pinasisinungalingan ko lang. “Me?” He said to me with a smile on his face. “I’d probably ask if she wanted to go out with me when the mood gets good.” He answered me while smiling at me na parang alam na niya ang gusto kong iparating. “Well, if you don’t say it, she’ll never know your feelings.” He further explained to me. “Ganun ba, eh di kailangan ko talaga sabihin yun?” I said to myself habang hinahalo yung noodles na kinakain ko. “But what does it mean to become a couple? I can’t picture it.” I ask Jim again with another silly question. “That varies from person to person. Going shopping together, eating together…” Jim said to me. “Then that’s not different from how we are now.” I said to him kasi parang kaparehas ng ginagawa nga naming yun ni Jim. “Well, worry as much as you want on this issue, kid.” Jim said to me habang patuloy na kumakain. “E-Excuse me.” A familiar voice heard behind Jim, He turned his towards it and he saw Jsimyth standing there. “Is it okay if I eat with you guys?” Jsimyth said to us. “Yeah, take a seat.” Jim said to her and Jsimyth sits beside Jim. “Ah, Rey, you got noodles, too? The noodles they got here is pretty delicious, right?” Jsimyth said to me cheerfuly nang makita niya na parehas kami ng kinuhang pagkain. “Huh? Yeah…” Matipid kong sagot sa kanya habang patuloy ko pa ring iniisip kung ano ang gagawin. “What’s wrong? Are you worried about something?” Pagtataka at tanong ni Jsimyth sakin dahil napansin rin pala niya na may bumabagabag sa akin habang inaabot ang isang mini bottle ng paminta. “Jsimyth, have you ever confessed to guy you liked?” Diretsahang tanong ko sa kanya. Nagulat siya sa sinabi ko at namula ang mukha niya. “Confessed?!” Jsimyth said sa pagkabigla at napayuko na lang siya at hindi niya namalayan na sobra na ang pagkakalagay niya ng paminta sa noodles niya. “Uy, Mendoza… That’s enough.” Jim said to her dahil sobra na nga talaga ang paglagay niya ng paminta sa noodles niya. “What does it mean to become a couple? I really don’t get it.” I ask myself pero narinig ni Jsimyth na sinabi ko yun kaya parang mas lalong nagulat siya at napabilis lalo ang pagtaktak niya ng paminta sa noodles niya. “A Couple?!” She said to me. “Hala!” Nanlaki na ang mata ni Jim dahil sobrang dami na nga ng nalagay ni Jsimyth sa noodles niya. “I-I don’t really understand it either. I never went out with anyone.” Jsimyth said habang hinahalo niya ng kutsara ang kanyang noodles. “I see. Sorry for asking something weird.” I said to her at tumayo na ako sa kinauupuan ko at aalis na. “R-Rey…” Jsimyth said while blushing and looking at me while I walk away. Si Jim naman ay nakatingin sa noodles niya na nag iba na ang kulay dahil sa dami ng pamintang nilagay niya. “That’s noodles from hell…” Jim said. “Why did he ask that?” Jsimyth said to herself at sabay subo ng noodles sa bibig niya at nagulat siya dahil sa sobrang anghang nito.”That’s so hot!” Jsimyth said to Jim at naghahanap ng tubig. “Here you go, water.” Jim said habang inaabot ang isang basong tubig. “Why did you do that, Mercado?!” Jsimyth said to Jim dahil akala niya ay Jim pulled a prank on her. “That wasn’t me!” Jim said to her. On the other hand, I was already at the school gym at syempre gaya ng nakagawian ay panonoorin ko mag practice si Rhianne. “She looks the best when she plays volleyball.” I said to myself smiling while watching her. “Still too easy for you, Rhianne.” Her senior said. “Yeah.” Rhianne replied pero napansin niya ako na nakatingin sa kanya na ikinagulat ko rin at di ko alam kung paano ko pagtatakpan ito kaya bigla akong tingin sa mga naglalaro ng chess doon at sana ay di niya mapansin na nakatingin talaga ako sa kanya noon. “Rey?” Rhianne said na nagtataka kung bakit andito ako sa gym ngayon and it’s not our PE class today. Sumapit ang hapon at umuwi na ako pabalik ng apartment, habang naglalakad sa kalye ay patuloy pa rin ako sa pag iisip ng mga sinabi sa akin ni Jim. “Going shopping together, dining together… If I confessed and got rejected, I might not be able to do those things in the future.” I said to myself habang naglalakad at parang nag dadalawang isip pa ako na gawin iyon. “Pero, hindi naman siguro na hindi niya ako gusto o anuman.” I said to myself. “Siguro, may posibilidad na mapapa-oo ko din siya!” Napalakas ng konti ang pagkakasabi kong iyon kaya may mga taong nakarinig ng mga sinabi ko. “Then I’d be troubled. I would’nt know what to do. Crap!” Sabi ko sa sarili ko na hiyang hiya dahil hindi ko alam ang gagawin ko sa sagot niyang ‘Oo’ pag nagtapat ako sa kanya. Hindi ko namalayan na marami na palang nakatingin sa akin na tao kaya umalis na ako bigla sa lugar na iyon dahil baka akalain nila na nababaliw na ako. “I guess, if I don’t say it, she’d never know… That I like her.” I said to myself habang naglalakad pa rin sa kalye ng Manila pauwi sa apartment ni Aunt nang may tumawag sakin mula sa di kalayuan. “Rey!” Narinig ko ito sa likuran ko kaya nilingon ko ito, si Rhianne. Nagmamadaling tumakbo si Rhianne papalapit sa akin at nung nakalapit na siya sa akin ay napahingal siya sa pagod sa kakatakbo para habulin ako. “Salamat, at sa wakas ay naabutan pa kita!” Rhianne said to her relief while she’s still catching her breath. “Rhianne? Ano problema?” Tanong ko sa kanya. “What happened to practice?” Tanong ko ulit sa kanya. “It ended early today.” She replied to me. “Hey, Rey.” Rhianne called me at umayos na siya ulit ng pagkakatayo matapos habulin ang hininga niya. “Could you come shopping with me?” Aya niya sa akin while smiling at nakita ko nanaman ang ganda niya. “S-Sure.” Di na rin ako tumanggi dahil gusto ko rin na makasama siya kahit na sa ganoong paraan lang. “If I get rejected, I won’t be able to have dialogues like this, either…” I said to myself habang nakatingin sa kanya. “Then maybe I shouldn’t…” I said to myself to hesitation sa mga pedeng mangyari kung sakaling magtapat ako sa kanya o hindi. “What? You have something to say to me?” Pagtataka ni Rhianne dahil nakatitig lang ako sa kanya at tahimik lang. “It’s not exactly something to say…” Sagot ko naman sa kanya at tumingin sa kanya ng seryoso. “I… I… I like…” I said to myself na lang dahil hindi pa ako handing sabihin to sa kanya o kinakabahan lang talaga ako sa kung ano pwedeng mangyari. “You always use me to run errands for you! You should treat me to a meal atleast!” Sabi ko sa kanya pero sa totoo lang ay palusot ko lang ito sa kanya para naman di siya magtaka sa mga kinikilos ko ngayon. “Huh?” Pagtataka ni Rhianne pero imbis na magalit ay hindi siya nagalit sa sinabi ko. “Ok, ok. But you have to hold the stuffs for me!” She said to me. “Eh?” Pagtataka ko sa kanya. “Hindi naman sobra hinihiling ko, diba?” Sabi niya sa akin nang tumalikod siya at nagsimula nang maglakad ng dahan dahan pero huminto siya pagkatapos ng ilang hakbang at nilingon niya ako at binigyan ng isang matamis na ngiti. “I’ll treat you.” Rhianne said to me while she’s smiling. “Ok!” I said to her. Lumapit na ako sa kanya para sabay na kami maglakad papunta sa mall para bumili ng mga kakailanganin niya. “Kahit na hindi ko masabi na gusto ko siya, harap harapan… Kahit di ko pa sinasabi iyon, masasabi ko pa ring maswerte pa rin ako sa sitwasyon ko ngayon.” Sabi ko sa sarili ko habang naglalakad kami. “So, what are you going to treat me to?” Tanong ko sa kanya. “Kariman!” Rhianne said to me. “I want to eat some, too.” Rhianne added. “See? Those are great!” Sabi ko sa kanya dahil paborito ko talagang kainin iyon. “Yup!” She replied to me. Pero talaga bang ok lang na ganito? Somehow, Nakakaramdam akong kakaiba tungkol dito. Pag iniisip ko lalo si Rhianne, mas lalo akong nahuhulog at nagkakagusto lalo sa kanya.
-To be continued-
No comments:
Post a Comment