"Angel Without Wings" Chapter 9: Unexpected Intimacy

Disclamer: This is a work of fiction. Names, characters, places and incidents either are products of the author’s imagination or are used factiously. Any resemblance to actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental.

Morning, umpisa ng morning practice at umpisa na rin ng unang araw ko sa basketball team, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ng mga sandaling iyon dahil na rin siguro sa biglaan kong pag desisyon na sumali. "Bago tayo magsimula ng ating morning practice, Let me introduce a new member on the team today." One of the captain said to the team bago magsimula ang practice. "I'm Rey, 17 years old. I look forward to being on the team." Pormal na pagpapakilala ko sa kanila at sa tingin ko naman ay sapat na iyon para makilala nila ako. Sa kabilang banda naman ay nagmamasid sina Jim at Jsimyth sa di kalayuan. "Talagang sumali siya..." Jsimyth said at nag aalala siya. "He sure did it, alright..." Sagot naman ni Jim. "Hindi ko akalain na sasali talaga siya samin." Mark said to himself habang pinapanood kami sa di kalauyan at kasama niya si Rhianne pero wala siyang imik.

"We've been waiting for you, Rey! You were amazing during the P.E. tests!" Sabi ng isang member sa akin. "I heard you beat our very own Benito" Another member said to me at siguro yung tinutukoy nila eh yung nakalaro ko nung basketball try outs. "You're great." Papuri naman ng isa pang member. "I'm not that great..." I humbly said to them kasi nahihiya na ako sa mga papuri nila. "Yo, Rey. So what position are you going to choose?" Tinawag naman ako ng isa pang Captain sa likod ko at tinanong ako. "Umm, small forward, I guess." I confidently answered the captain. "I think that's a good choice, too, captain. He's perfectly suited to be a basketball player." Mark said to the captain. "I see." The captain said at unti unti na siyang lumapit sa akin. "Medyo mahirap ang practice, but do your best." The captain gave me an advice and taps my shoulder. "You can count on me!" I confidently answered the captain pero hanggang ngayon hindi ko pa rin alam. Hinarap ni captain ang ibang members at sinabihan na maghanda. "Alright! Let's start out with the "goldfish droppings". alright be ready! For the guys, split into two groups." The captain said to everyone. "Okay! Let's go for a light workout." Benito said and he stands up after doing some stretching. "What's a goldfish dropping?" Pagtatanong ko sa kanila at bigla na lang silang pumila ng single file at nagsimulang mag jogging ng sabay sabay. Nakisabay na rin ako sa kanila para malaman ko kung ano ang susunod kong gagawin.   "Oh, it's just running. The pace is kind of fast." Sabi ko sa sarili ko habang tumatakbo ng kasabay sila. "Mark, mga ilang ikot tayo tatakbo?" Tanong ko kay Mark sa harapan ko habang patuloy pa rin kaming lahat sa pagtakbo dahil sa utos ng captain. "Who knows." Sagot sa akin ni Mark. "Who knows?" Pagtataka ko pero habang tumatakbo kami ay biglang umalis si Benito sa pila namin at tumakbo papunta sa harapan. "Don't tell me you got to dash from the back to front?" I said to myself dahil sa ginawa ni Benito kanina at nakuha ko na ang ibig sabihin ni captain sa "goldfish dropping". "You're next, Rey." Mark queued me to get ready to run in front. "Okay!" I affirmed him and I started running on the side to catch up in front. Habang tumatakbo ako sa gilid ay sinubukan kong humabol para makapunta sa harapan pero hindi ko magawa dahil sa sobrang bilis nila. "Damn it, I can't get past them! Everyone's pace is too fast. How is this light?" I said to myself at pagrereklamo ko habang patuloy ako sa pagtakbo. Natapos ang pagtakbo namin na di ko naaabutan ang harapan and I was penalized by my captain to run another ten laps. "*Gasping* I ended up dashing ten times,  and have no clue how many laps we ran." I said to myself. "Why does everyone looked so refresh?" Pagtataka ko sa napansin ko. "Isn't it obvious?" Rhianne said nang lumapit siya sa akin. "Rhianne?" I said to her. "You were talking too much, and your running form kept on changing. As a result, everyone's pace slowed down" Rhianne explained to me kung bakit at parang sinasabi rin niya na nagiging pabigat ako sa kanila. "Huh?" Pagtataka ko sa sinabi niya. "I told you I'd get annoyed. Don't slow them down!" Sabi naman ni Rhianne sakin at umalis na siya pabalik sa mga ka teammate niya. "Rhianne sure is strict." A familiar voice said to me at nung nilingon ko siya ay si. "Ah, My name is Ana Perez, a freshman. I'm also an athlete like you, so nice to meet you." Introduction of Ana to me. "Ah, nice to meet you too." My reply to her. "From here, we split up into separate event practices. Come on, let's go."  Aya niya sa akin pero napapagod pa rin ako. "Teka naman, pagpahingahin mo naman ako." Reklamo ko sa kanya dahil napagod talaga ako sa kakatakbo kanina. "Anong pinagsasabi mo? Eh nagsisimula pa lang tayo." Sagot naman niya sa akin. Panimula palang yun, eh halos buong araw na ako tumakbo nun. Wala na rin ako nagawa at tumayo na at sumunod sa kanya. "Line up into four lanes." Our senior called us all to regroup. "What are we going to do now?" Tanong ko sa sarili ko habang papunta na sa lugar ng aming senior. "We're going to do four sets of 250 running jump shots" One of seniors said. "Oh, if that's all, then.." I said to myself proudly dahil madali lang yun at hinanda ang sarili. The session starts and we start to shoot some jump shots but I don't feel any fatigue yet but after the second set I felt my legs and hands are getting heavy and I'm also gasping for air. "*Pant* Me and my big mouth!" I said to myself habang hingal na hingal pagkatapos ng second set. "Now we continue for the third set!" Our senior prompted us. "Rey, get a grip. We're only half way there." Our senior motivated me. "My sides are cramping and my legs and arms are numb I can't feel them. He's really a slave driver." I said to myself as I continue to catch my breath. "There's almost no time to rest if we practice in fours." I said to myself again at bigla kong naalala yung mga sinabi ni Rhianne sa amin last time.

*Flashback*

"The athletic team here isn't just people that do it for fun. We're all working very hard just to improve records by one points, one centimeter, etc. and are you saying you can do that?" Rhianne asked me.

*End of flashback*

Tuloy pa rin ako sa pag habol ng hangin at tiningnan ko si Rhianne na nag eensayo sa di kalayuan. "Wow... It seems so easy for her, even after all that running." I said to myself because of amazement that she can still perform good even after running. "Rey, stop daydreaming!" Sinigawan ako ng captain namin dahil bigla akong tumigil. "Ahm opo, pasensya na!" I said to my captain and I continue. The day ended na nabugbog ang katawan ko at di ko na nagawang tumayo sa gymnasium ng school. Kinahapunan, "Alright! That's it for today!" Our team captain said to us to cal it a day. After that I sat on middle of the basketball court and let out a loud groan. "*Groan* Finally over!" I shouted. "I'm starving!" One of our teammates said. "Let's go get something to eat, then" Sagot naman ni Mark para ayain na kumain. "Magandang ideya yan!" Sagot naman ni Benito habang umiinom ng tubig. "Rey, want to join us?" Pag alok ni Mark sa akin pero imbes na makasagot ako ay nakaramdam ako ng pagduduwal. "Ulk! It's ok. Hindi ko kayang kumain ng kahit na ano ngayon." Pagtanggi ko naman sa alok niya. "*Chuckles* Ganun ba, Siguraduhin mo na mag "down" ng mabuti" Sabi ni Mark sa akin at medyo natawa siya sa kalagayan ko. "I'm already "down."" Sagot ko naman sa kanya pabalik at bigla akong nahiga. "*Chuckles* By down, I mean cool down drills." Sagot naman ni Mark pabalik sa akin. "Ah, ganun ba yun?" Tanong ko naman sa kanya. "Well, good practice today." At nagsimula na silang umalis at maglakad palayo sa akin. "Good luck, Rookie" Pahabol na sabi ni Benito sa akin. "*Sigh* My mouth tastes like blood all over. I never thought it'd be tough" I said to myself habang nakahiga pa rin sa sahig. "Maybe I really underestimated the basketball team, just like Rhianne said." I said to myself as I realize something after the morning practice. "*Sigh* She does this practices everyday and seems totally fine." I said to myself with a feeling of guilt dahil sa mga bagay bagay na napag-tanto ko nang may napansin akong tao bigla sa di kalayuan. "Rhianne?! She's still practicing" I asks myself dahil nakita ko siya na nag eensayo pa rin. "Rhiane's amazing, isn't she? That's her self-training program." A familiar voice said to me at biglang may bumalot sa mukha ko nung kinuha ko ito ay isa pala itong bimpo. “I went to a different high school than she did, but I saw her often at competitions.” She said to me habang nakikinig ako sa kanya. “She’s a cool perfectionist, and their team always wins tournaments with a cold expression. But she still would never smile. Doesn’t that make you angry? I hated her.” Kwento pa niya sa akin habang patuloy ako sa pakikinig. “Pero nainitindihan ko na siya ngayong nasa iisang school na kami. Hindi siya ngumingiti because her ideals are much higher. Even if they are the champion, she’s not satisfied by what she’s accomplished. So I really respect Rhianne right now.” She said to me at napasulyap ako kay Rhianne na patuloy na nag eensayo mag isa. “Damn, she’s cool. The special student on the volleyball team, and admired by everyone. She even has her own training program after that hard practice.” I said to myself as I realize something more about her. “It’s like, the more I get close to her, the more I feel I’m apart from her.” I said to myself dahil sa mga napagtanto ko at mas lalo akong nawawalan ng pag-asa sa kanya. “Ana, pwede mo ba ako matulungan ditto?” Rhianne asked Ana from afar. “Sige!” Ana accepted it. “I guess I’ll be working with Rhianne a bit more. You go home first, Rey.” Ana said to me para mag paalam. “Well, gustong gusto ko na talaga gawin yan,  pero ang katawan ko… *chuckles*” I tittered on embarrassment dahil sa katayuan ko. “Yo!” Ana and I heard a voice not far from us and it seems familiar. “We’re here to collect Rey.” Paglingon ko ay si Jim pala ito kasama si Jsimyth at agad silang lumapit sa akin. “Hey, ace player.” Jim said to me. “Are you okay, Rey?” Pag-aalala ni Jsimyth sa akin. “Why are you guys…” Di ko na natapos ang sasabihin ko ng ibangon ako ni Jim at iakay ako sa balikat niya. “I knew it would end up like this, so we waited for you. Magpasalamat ka sa amin.” Jim said to me na parang pinalalabas niya na napakahina ko. “Ah, tutulong din ako.” Lumapit si Jsimyth at inakay din niya ako sa balikat niya pero parang wala rin naitulong ito. “How do you feel now after doing it for one day?” Jim asked me. “Amazing.” Sagot ko naman sa kanya dahil di ako makapaniwala na ganito pala kahirap ang ginagawa nila. “I knew I sound like a kid…” I said to myself habang patuloy silang dalawa sa pag akay sa akin. “Ahhh, ang bigat mo!” Sabi ni Jsimyth at napabitaw na siya sa pag akay sa akin at bumagsak ako. “I’m so sorry, Rey!” Pag hingi ng tawad ni Jsimyth sa akin. “You okay there?” Tanong ni Jim sa akin. “…but I couldn’t think of any words to describe her.” I said to myself, despite sa mga nangyari noong mga nakaraang araw ay lalo akong humanga sa kanya sa mga bagay na nalaman ko sa kanya. Pagdating sa bahay kinagabihan. “Aray! Tama na!” Sigaw ko habang hinihilot ni Nikki ang aking binti. Nagpatuloy ang training namin, umulan man ay patuloy pa rin kaya nararamdaman ko na nasasanay ang katawan ko unti unti sa mga activities dito sa basketball team. “And this is how history is made as you can see…” My professor said pero lumilipad ang isip ko sa pagod, antok at sakit ng katawan kaya hindi ko na maintindihan ang sinasabi niya and I began to dose off during class.”Remember this part because it’s going to be on the test.” My professor said at nagulat ako sa narinig ko kaya pinilit ko na lang na magising at makinig. Natapos na ang klase ko at agad agad akong pumunta ng gym at nag training. Naging ganito ang sistema ko sa school at naranasan ko ang gumapang sa hagdanan ng apartment dahil sa sobrang pagod. Days had passed I’m still going on my training and I didn’t noticed Jsimyth was always there staring at me idly. “Why does he push himself so much?” Jsimyth asks herself. “What’s this? Still looking at basketball team, Mendoza?” A familiar voice said to him. “Ah, Jim ikaw pala.” Paglingon niya. “People sure don’t get tired of doing this everyday, eh?” Jim said. “Right. He’s been just practicing and practicing for a whole week now.” Jsimyth replied. “Hindi, ikaw ang tunutukoy ko, Ikaw.” Jim said to her at nagtaka siya. “Me?” Pagtataka niya. “Everyday after school, you just come here and watch them idly.” Jim explained. “If you’re so worried about Rey, why don’t you join the athletic team?” Jim suggested to her. “But I guess that’s impossible. You’re way too slow.” Jim said at umalis na ito at naiwan si Jsimyth na parang minaliit siya masyado ni Jim kaya pag uwi niya kinahapunan habang naglalakad ay nag iisip isip siya. “What does that mean? If I…” Jsimyth said to herself at nagsimula na siyang tumakbo bigla. “If I got serious…” Patuloy pa niyang sabi sa sarili niya at biglang may dalawang bata na nag uunahan sa pagtakbo at nalampasan na nila si Jsimyth. “I’m gonna be first!” Said the kid. “Wonder if we’ll get a rare card today.” The other kid said pertaining to a gaming card. Hindi na nakahabol si Jsimyth at nagsimula na siyang bumagal sa pagtakbo hanggang sa tuluyang huminto at naghahabol ng hininga sa pagod. “Elementary kids sure are fast these days…” Sabi niya sa sarili niya habang naghahabol ng hininga at muli niyang ginunita ang kabataan naming dalawa.

*flashback*

“Wow! You fixed it!” Jsimyth said after seeing the statue fix.

“This is our secret, ok?” I said to her telling to keep what happened a secret.

*end of flashback*

“Ever since then, I’ve had a crush on Rey…” Jsimyth said to herself while walking home when she saw a familiar cat. “Ah, Tabby!” Jsimyth said. “Meow!” Tabby replied. “Taking a walk? Your nose is dirty.” Lumapit dito si Jsimyth at nilinsan ang ilong pero dinilaan ni Tabby ang kamay nito. “If I were a cat like you, I’d be able to be with Rey all the time.” Jsimyth said to Tabby but Tabby replied it with his purr. “You know, whenever he ate kariman at our chapel, I’d always be looking at him. I thought someday I’d be able to sit right next to him and eat croquettes, and how much fun that’d be for me.” Jsimyth said with a very sad face. “Really?” A mysterious voice said to her and Jsimyth look back and see who it is. “If you’ve got romance problems, asking advice from an experienced person like me is okay too, you know!” And its non-other than Janna herself. After that short introduction, Janna invited Jsimyth to nearby bar.

“Uhm, why do we have to come to a place like this? And I’m a minor too.” Jsimyth said with a worried feeling. “They say that when you want to break the ice, alcohol is the way to do it.” Janna replied with a thumb up. “And how are you related to Rey, Ate Janna?” Jsimyth asked Janna. “Master-and-servant.” Janna replied. “Huh?” Jsimyth is puzzled. “But anyway, everyone’s worried about him, including me. You just can’t let him go alone, right? He’s so imprudent and stuff.” Janna added. “Really? I think he’s a nice and serious person. And he’s very reliable.” Jsimyth said. “Really?” Sagot naman ni Janna na di naniniwala sa sinabi niya. “Where do you see that from a guy that becomes all hopeless just because he got rejected?” Dagdag naman ni Janna na ikinagulat ni Jsimyth. “Rejected… Nino?” Pagtatakang tanong niya kay Janna. “Oh, darn. Umm….” Nagulat si Janna sa nasabi niya at hindi dapat niya ito nasabi sa kanya. “Who was it?” Tanong ulit ni Jsimyth. “Well, malalaman di naman niya yun sooner or later.” Janna said to herself. “The guy confessed to Rhianne, and got rejected.” Janna said. Jsimyth was silent when she heard what Janna said. “But he said he still likes her.” Janna added. “Rey confessed too… Rhianne?” Jsimyth said to herself and her expression changed to a feeling of sad and broken. “Saying stuff like “I’ll never give up!” It seems like he even went to join the basketball team.” Janna said. “Pero wag ka mag-alala, Men are animals that switch to something else fast. You’ll get your chance.” Pagpapalubag ng loob ni Janna kay Jsimyth. “Gusto ni Rey si Rhianne…” Sabi niya sa sarili niya na may halong kurot sa puso sa nalaman niya. Hindi namamalayan ni Jsimyth ay nainom niya ang isang baso ng alak ni Janna at tumayo na ito at  tumakbo paalis. Hindi umiinom si Jsimyth at nalasing agad ito. “Kaya pala ganun na lang siya kapursigido mag practice… I felt it already, somehow. I’m not that dumb, either.” Jsimyth said to herself. “Hey, Jsimyth teka! Wag ka umuwi mag-isa ng ganyan…” Janna said pero hindi ito narinig ni Jsimyth dahil lumipad na ang isip niya dahil sa mga nalaman niyang dahilan sa mga ginagawa ni Rey. “It’ll be alright. I won’t cry because of this.” Nangingilid na ang luha sa kanyang mga mata habang tumatakbo pauwi sa kanila pero pinipigilan niya ito. Samantala, ako naman ay pauwi na rin pagkatapos ng mahabang oras ng practice sa school nang makita ko siyang tumatakbo palapit sa kinaroroonan ko pero di niya ako napansin. “Ahm, Jsimyth.” Sabi ko sa sarili ko nang ilang sandali ay… Blag! At kaming dalawa ay nagbanggaan at bumagsak sa sahig. “Aray, ang sakit.” Daing ni Jsimyth pero nagulat siya sa nakita niya at ako naman ay nagulat hindi dahil sa nagbanggaan kami kundi sa hawak ng kamay ko. Hawak ko ang dibdib niya! “Hindi ako iiyak… Hindi…” Jsimyth said pero hindi na niya napigilan umiyak kaya bumangon kami agad at dinala ko siya pabalik sa apartment at pagdating sa kwarto ko ay hindi pa rin siya tumitigil sa pag iyak habang ako naman ay todo hingi ang tawad. “I’m really sorry! Hindi ko sinasadya na mahawakan yon. Pangako!” Todo kong pag hingi ng tawad sa kanya dahil di ko talaga sinasadya ang pangyayaring iyon. “No, it’s not that…” Sagot naman ni Jsimyth habang pinapahid ang luhang pumapatak sa mata niya. “Then, why are you…” Pagtataka ko sa kanya pero hindi naman siya sumagot at nagpatuloy lang siya sa pag hikbi. “I don’t know what to do. What should I do?” Tanong ko sa sarili ko dahil di ko alam kung paano siya patatahanin. Hindi rin nagtagal ay tumahan na siya sa pag iyak at tumingin lang siya sa akin na may halong lungkot at awa na ikinataka ko lalo. “Okay ka na ba?” Tanong ko sa kanya. “Uhm, Oo.” Tipid na sagot niya at binigyan niya ako ng ngiti na di katulad ng dati na binibigay niya sa akin sa tuwing nag uusap kami. “Halika, lumalalim na rin ang gabi kaya kailangan ihatid na kita sa inyo.” Alok ko naman sa kanya. “Hindi na, salamat.” Tanggi naman niya at lumabas na kami ng kwarto ko at bumaba ng apartment. Meanwhile, on the other room’s balcony is Rhianne doing some stretching when she heard a little conversation below and see who it is. “I’ll take you home. It’s already pretty dark.” Sabi ko naman kay Jsimyth. “Pero sobrang abala na iyon.” Pag aalala naman ni Jsimyth sa akin. “It’s alright. Mag-aalala ako pag hindi kita nahatid.” Sagot ko naman sa kanya. Si Rhianne naman ay napatigil sa ginagawa niya at nagtataka kung bakit magkasama kaming dalawa ni Jsimyth ng ganitong oras. “Sorry ha, Masyado ka ng pagod sa practice tapos nag abala ka pang ihatid ako.” Nahihiyang sabi ni Jsimyth sa akin. “I’m fine, I’m fine. I’m used to it by now.” Sagot ko naman sa kanya pero sa totoo lang ay pagod na ako pero unti unti na rin akong nasasanay sa mga ginagawa namin. “I see. Rhianne’s there, after all.” Jsimyth said to herself habang naglalakad kami sa kalye na tanging liwanag lang ng mga poste ang nagbibigay liawanag dito. Nakarating na kami sa chapel nila at biglang may naalala si Jsimyth. “Do you think I could drop by the convenience store for a bit?” Tanong ni Jsimyth sa akin. “Yeah sure, go ahead.” Sagot ko naman at ako ay naghintay sa pagbabalik niya. Mga ilang minuto rin ang lumipas ay bumalik na siya pabalik sa kinatatayuan ko. “Sorry to keep you waiting, Rey.” Sabi niya sa akin. “That’s okay.” Sagot ko naman at nagsimula na kami maglakad papasok sa entrance ng chapel nila. “Ano binili mo?” Tanong ko sa kanya. “Eh? Oh, not much.” Sagot naman niya at bigla siyang huminto sa may maliit na steps na hagdan ng chapel nila at humarap siya sa akin. “Hey, you want to sit down here?” Tanong niya sa akin. “Ha?” Pagtataka ko sa kanya at umupo siya doon at sinimulan nang buksan ang supot ng pinamili niya kanina. “Here!” Sabi niya sa akin sabay abot ng isang pagkain at nakilala ko agad ito dahil paborito ko ito, kariman! “Rey, you said you liked this, so…” Alok niya sa akin. “Is that okay?” Tanong ko sa kanya. “Yeah, that’s why I brought two of these.” Sagot naman niya at nanumbalik ulit yung ngiti niya na palagi ko nakikita sa tuwing nag uusap kami. “I see. Sorry for the trouble. I’m pretty hungy, to tell you the truth.” Sabi ko naman sa kanya dahil di pa ako nakakakain pagkatapos naming mag practice at umupo na ako sa tabi niya para kumain. Unang kagat ko pa lang ay nalasahan ko na ang sarap na lagi kong hinahanap sa kariman. “This is so delicious!” Sabi ko sa kanya. “It’s so good.” Sagot naman niya. “Yeah, though Rihanne wouldn’t eat it at first dahil naghihinala siya sa mga panlasa ko. Even though… this is so delicious.” Sabi ko sa kanya at patuloy pa rin ako sa pagkain habang si Jsimyth ay nakikinig sa akin. “I see.” Jsimyth said and her expression had changed again. “Even though we’re all alone… his hear is still…” Sabi ko sa sarili ko at napansin ko ito at tinanong ko siya. “What’s the matter?” Tanong ko sa kanya. “No, nothing at all.” Sagot naman niya sa akin. “I…” Jsimyth said to herself at tumayo siya sa kinauupoan naming dalawa na ikinataka ko. “Hey. I think I’m going to join the athletic team too!” Sabi niya sa akin na ikinagulat ko. “You too?!” Tanong ko sa kanya. “Yeah!” Sagot naman niya sa akin. “I won’t give up either!” Jsimyth said to herself. “I see. But it’s going to be tough” Tangi kong naisagot sa biglaan niyang pag decide na sumali sa athletic team. “I’ll be alright.” Sabi niya. The gentle wind began to blow in the evening at nagbigay ito ng magandang pakiramdam sa sinoman na nasa labas ngayon. Natitigan ko siyang mabuti habang dumadampi ang hangin sa mahaba at magandang buhok niya. “I’ll do my best. I just want to be with you as much as I can.” Jsimyth said to herself habang nakatingin sa langit at hawak hawak ang kariman ng dalawang kamay niya nang kariman na kinakain niya.

Sumunod na araw, “I’m Jsimyth Mendoza and I’ll be joining as a manager.” Pagpapakilala ni Jsimyth sa mga player ng basketball team. “Ang cute niya!” A random player said. “Hindi pa kami nagkakaroon ng manager, kaya kailangan na kailangan ka naming!” Sagot naman ng isa. Agad naman humanga si Benito sa ganda ni Jsimyth nang una niyang makita ito. “God, these people really go all the way.” Jim said to himself habang nakatingin sa di kalayuan. “Well, I guess I’ll go play somewhere else now.” Sabi niya at naglakad na siya papaalis at nag dial sa kanyang cellphone. “Ah, Hello? It’s me, want to go somewhere?” Aya niya sa kausap niya sa kabilang linya. “I didn’t think about you being a manager, though.” Sabi ko sa kanya dahil di ko inaasahan na sasali talaga siya pero bilang manager namin.  “I know I’m bad at sports, but I should be fine doing a manager’s duties.” Her reply to me. “I see.” I replied to her happily. “That new girl seems pretty close to Rey.” Ana said from afar. “Yeah.” Rhianne replied to her while fixing her shoes. “Maybe she’s his girlfriend.” Ana said to Rhianne. “Stop saying such stupid things.” Tumayo na siya at nagsimulang maglakad palayo kay Ana. “Magsisimula na tayo ng running practice.” Rhianne said at nagsimula nang tumakbo. “Sandali lang, Rhianne!” Sabi ni Ana. Nagsimula na ang running practice naming lahat. “Last one, do your best, Rey!” Mark said. “Yeah!” Sagot ko sa kanya at nagsimula na akong tumakbo ng mas mabilis sa kanila para habulin ang nasa harapan. Napansin naman yun ni Rhianne at parang naninibago siya sa determinasyon ko. Samantala, si Jsimyth naman ay abala sa pagkuha ng mga towel at pag bigay ng mga tubig sa mga player na nagpapahinga. “Ah, I keep on giving them towels like it never ends.” Jsimyth said to herself habang nag iigib ng tubig para inuman namin. “I thought I’d be close to him as a manager, but reality is always so cruel.” Pagrereklamo ni Jsimyth habang nakatingin sa amin na nag eensayo. ”Alright, that’s it!” Our captain said. “Ang hirap pa rin.” Sabi ko sa sarili ko habang naghahabol ng hininga. “You’re doing pretty good, Rey. You can stay with the pack pretty well now.” Ana said to me sabay tapik sa nananakit kong likod. “Aray!” Daing ko naman sa ginawa niya. “What’s wrong?” My teammate asked me. “Just muscle pain…” Sagot ko naman sa kanya. “Oh, yeah.” Ana said. “It’s been week since you’ve join, so you’re at the peak right now. Want a massage? I got a pretty good reputation at massaging.” Alok ni Ana sa akin pero parang di ko ata magugustuhan ang susunod na mangyayari at sinimulan na niya ang pagpapahirap este pagmamasahe sa likod ko. “Aray! Ang sakit!” Daing ko ulit. “Stop moving!” Ana said to me. “Cut it out!” Sagot ko naman pabalik sa kanya. Sa di kalayuan ay nakita kami ni Rhianne at nainis ito at lumapit sa amin. “How long do you plan on folling around? Stop being sluggards!” Tanong ni Rhianne sa akin. Tumigil si Ana sa narinig niya at sinagot ko ang tanong ni Rhianne. “I’m not a sluggard!” I said to her. “Who knows?” Rhianne said. “I know I’m just barely keeping up with everyone.” Seryoso kong sagot kay Rhianne. “Hey, Rey! We’re going to start the passing intervals now.”  A teammate of mine said. “Okay!” I said to my teammate. Sumulyap muna ako ng tingin kay Rhianne at umalis na ako papunta sa mga teammates ko. “I don’t feel like fighting with her at all, but now I don’t know what the point in joining the team was…” I said to myself habang naglalakad. “Hey Rhianne, Parang di naman ata tama yun? Nag susumikap naman si Rey.” Pagtatanggol ni Ana sa akin. “Same thing goes to you too, Ana.” Sagot naman pabalik ni Rhianne. “You’re going along with Rey’s pace and slacking off.” Katwiran ni Rhianne. “What’s wrong with you, Rhianne? You’re acting pretty weird laltely.” Tanong ni Ana. “I’m perfectly fine.” Tipid na sagot ni Rhianne. “Ganun ba?” Pag-aalala ni Ana. “You get so irritated when it comes to Rey. At least acknowledge him a little. He is working hard.” Ana said to her.  “See you, then.” Ana said at naglakad na siya paalis at naiwan naman si Rhianne na napahiya sa inasal niya kanina. “Hindi ko maarok ang iniisip niya. I know I forcibly joined the team and she’s not happy about it, but I’m practicing pretty seriously. Getting angry so easily – not cute at all!” I said to myself habang nakatingin kay Rhianne pero bigla siyang ngumiti sa kausap niya at napabawi ako ng “Damn, she’s cute.” Sabi ko sa sarili ko ng makita ko ang pag ngiti ni Rhianne. “Rey, stop daydreaming! You’re next” Our captain shouted at me. “Okay!” Sabi ko sa pagkagulat at pumunta na ako sa court. “Darn. I’ll just work even harder. I won’t let you call me a sluggard!” I said to myself at nagsimula na ang mahirap na practice. Habang kami ay nag eensayo ay di ko na napansin na nakatiningin pala si Rhianne sa akin sa di kalayuan. “What’s he getting all serious about?” Rhianne said to herself at naalala niya ang sinabi ni Ana sa kanya kanina. “At least acknowledge him a little. He is working hard.” At nag passing interval na kami habang tumatakbo. Nainis si Rhianne bigla at “That’s only for now. He’s going to give up sooner or later.” Napasigaw si Rhianne ng kaunti at narinig ito ng mga taong malapit sa kanya. Samantala, sa kabilang banda naman ay si Jsimyth ay tapos nang mag lagay ng tubig sa malaking water jug para sa aming lahat na inumin. “*sigh* I’m finally done.” Jsimyth said to herself. “Let me bring Rey a towel.” Sabay takbo papunta sa akin pero pinigilan siya ng isa kong teammate ng tawagin siya. “Hey, manager! Refill our drinks please.“ My teammate said. “Okay. *Sigh*” At bumalik siya para lagyan ng tubig ang mga water jugs nila. Kinahapunan. “Alright, we’re done for today. Everyone, make sure to down yourself properly.” Our team captain said. “Over, over!” A player said. “Food, food!” Another player said habang tumatakbo paalis ng gymnasium. Samantala, naiwan kami ni Ana at tinutulungan niya ako mag stretching ng katawan. “Aray! Sabi ng tama na yan eh.” Sabi ko kay Ana. “And I’m saying you need to do this properly.” Ana said. “Rey! Here you go, a towel.” Lumapit si Jsimyth sa amin at inalok ako ng bimpo. “Thanks, manager.” Pasasalamat ko sa kanya at bigla akong napatayo at natumba si Ana. “Welcome.” She said to me at nagtawanan kami sa kwentuhan naming tatlo at napansin ito ni Rhianne na hindi pa rin pala umuuwi. “Whatever.” She said to herself at nag practice na siya mag isa katulad ng ginagawa niya lagi. Habang nag eensayo siya ay nagkamali siya ng pag hampas sa bola. “Geez!” Sabi niya sa sarili niya. Out of the blue she remembered and reminisced the things that happened between us before, our arguments, yung pagsabog ng itlog sa mukha ko dahil nilagay niya sa microwave, the roller coaster in the amusement park. Hindi napapansin ni Rhainne ay napapangiti na siya mag isa sa sulok habang inaalala ang mga iyon. Naalala rin ni Rhianne ang pagtatapat ko sa kanya sa amusement park at ang pag tanggi niya sa akin. Somehow, she felt something that she felt before years ago. “What? That guy…” Tanong ni Rhianne sa sarili niya at napatingin na lang siya sa langit ng dapit hapon.

-To Be Continued-

"Angel Without Wings" Chapter 8: The Depression Of Confession Pt. 2

Disclamer: This is a work of fiction. Names, characters, places and incidents either are products of the author’s imagination or are used factiously. Any resemblance to actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental.

*Flashback*

“I’m not joking! I’ve liked you ever since I met you! Ever since the first time I saw you! Ever since then!”

“Will you be my girlfriend?”

"Sorry.”

“I’m sorry.”

*End of flashback*

“It was only just a dream.” I said to myself while still lying in bed and staring at the ceiling of my room, but the pain is real. I’ve been rejected by Rhianne last night for confessing my feelings for her. I look at the clock and it’s ten o’clock in the morning and I’m already late at school pero wala akong gana pumasok dahil sa nangyari kaya napag desisyunan ko na lang na wag munang pumasok ngayong araw. “Kuya! Gumising ka na! Wala ka bang balak pumasok?” I heard a voice from the otherside of my door and I’m sure it’s Nikki’s voice and she’s knocking hard already but I’m not responding from her call. “Hey, you’re in there right? Say something, will you?” Nikki said to me on the other side of the door. “Wala pa rin ako gagawin sa bahay pag di ako pumasok, mas makabubuti  na rin siguro na pumasok na lang ako kahit absent na ako sa una kong klase.” Pagbabago ng aking isip at dagli akong bumangon sa kama at naghanda sa sarili para sa pagpasok. After a few minutes of preparing, lumabas na ako ng kwarto ko para makaalis na. Hindi na rin ako kumain ng almusal dahil baka mas matagalan pa ako. Habang sinasara ko ang pintuan ng aking kwarto ay napatingin ako sa pintuan ng kwarto ni Rhianne at napaisip. “Pumasok din kaya siya? O hindi siya pumasok at nagkulong sa kwarto?” Mga katanungan na pumasok sa isip ko at nagsimula na akong bumaba ng hagdanan para umalis papuntang school. Lumipas ang ilang oras at natapos ang klase at break time na.  “Wala akong ganang kumain pero siguro pupunta na rin ako ng canteen baka sakaling makita ko si Jim.” I said to myself habang papaalis na ng room namin. Pero bago makapunta ng canteen ay kailangang dumaan muna ng gymnasium namin. Habang naglalakad ako sa pasilyo ng school, hindi ko maiwasang magawi ang aking tingin sa loob ng gymnasium na parang may hinahanap at di naman ako nabigo dahil nakita ng aking mga mata ang aking hinahanap. Si Rhianne, sa di kalayuan she’s warming up for her practice session. Bakas sa mukha niya na seryoso siya talaga sa practice niya. Naalala ko nanaman yung nangyari kagabi.

*Flashback*

“Let’s Go! They might be doing a night concert!” Rhianne said to me and she held my hand.

“Y-yeah…” My reply to her.

*End of flashback*

“*sigh*” I sighed and lowered my head; I felt a little pain in my chest habang inaalala ang mga huling pangyayari kagabi.

*Flashback*

“I like you.” I said to her.

“Huh?” She said to me.

“Please go out with me.” I added to her.

“You’re… being serious?” She said to me.

“…” I didn’t replied to her

“Sorry.” Her answers to me.

*End of flashback*

“*sigh* Hindi na siguro kami makakabalik sa dati naming pakikitungo sa isa’t isa bago ako umamin sa kanya ng nararamdaman ko.” I said to myself habang nakatingin kay Rhianne sa di kalayuan nang biglang may tumawag sa akin na pamilyar na boses. “Rey!” The voice said and called me. “Hindi ka ba kakain ng tanghalian?” Pagharap ko ay si Jim pala ito at nagtanong sa akin. “Are you free today?” Tanong niya sa akin. “Bakit, Jim?” Tanong ko naman pabalik sa kanya. “I’m headed for a socializing party maya maya. But I’m having trouble getting enough people to go.” Sabi niya sakin, inaaya niya ako sa isang party para may makilala akong mga bagong kaibigan. O babae? Siguro alam niya na di pa ako okay sa nangyari kagabi. “What do you say?” Tanong niya sa akin pero imbes na sumagot ako ay napatingin ako sa malayo na napansin niya rin siguro na nag aalinlangan akong sumama. “Don’t worry, man! There won’t be ugly ones there. So it’ll all depend on your effort…” Paninigurado niya sakin pero hindi naman yun ang iniisip ko. “It’s okay…” I interrupted him. “Eh?” Pagtataka niya sa akin. “Sorry.” Pagtanggi ko sa alok niya. “I see.” Jim replied to me at di ko nabakas sa mukha niya ang pagkadismaya dahil sa pagtanggi ko sa alok niya. “Well, sabihin mo na lang sakin kung sakaling magbago ang isip mo. I know a lot of cute chicks.” Jim said to me. “Alright” I replied to him and smiled wryly. “Bueno, ano kaya magandang gawin ngayon…” Jim said to himself habang naglalakad paalis. Pagktapos umalis ni Jim ay bumalik ang tingin ko kay Rhianne sa malayo at abala parin siya sa pag eensayo. “Bakit ko ba nasabi yun sa kanya?” Natanong ko sa sarili ko. Lumipas ang oras at natapos ang klase sa school at umuwi na agad ako. Kinagabihan, sabay sabay kaming kumain nila Aunt Marissa at Nikki pero hindi naming kasalo si Rhianne ngayon at napansin ito ni Nikki. “*sigh*” I sighed while eating. “Mom, asan po si Ate Rhianne?” Tanong ni Nikki kay Aunt Marissa. “Sabi niya kumain na siya kasama ng mga kaibigan niya nung papauwi siya.” Tugon ni Aunt kay Nikki. “Ganun po ba.” Sagot pabalik ni Nikki. “Uy, kuya.” Tinawag ako ni Nikki. “Oh, bakit?” tanong ko sa kanya habang nagpapatuloy sa pagkain.  “Do you still remember that promise?” Tanong niya sa akin tungkol sa isang pangako. “Promise?” Tanong ko pabalik sa kanya. “Yeap! When we were still little kids, you said you’d take me as your bride when I grew up.” Nikki explained to me kung ano yung tungkol sa promise ko sa kanya. “Oh yeah, he did say that. I think that was during kindergarten.” Aunt Marissa added. “Yeah, yeah!” Nikki said. “Ah, back then. I was sort of forced into saying it, though.” Pagpapaliwanag ko sa kanila kung bakit ko nasabi iyon noon. “So…” Nikki interrupted. “Don’t worry too much. Even if you stay an undesirable man, I’ll marry you.” Nikki said to me. “Why are you saying this all of a sudden, Nikki?” Tanong naman ni Aunt sa kanya. “oh, walang dahilan. Gusto ko lang sabihin yun.” Sagot naman ni Nikki. “*chuckles* I see.” Medyo gumaan ang loob ko nung narinig ko yun. “She can tell I got rejected.” I said to myself habang nakikinig sa pag uusap nila ni Aunt. “Kuya, gusto ko mga sampung wedding gown.” Sabi ni Nikki sakin pero kahit papaano masaya ako dahil kahit papaano nababawasan ang bigat ng kalooban ko. “My, then we’d better start saving money.” Aunt said. “That’s right. I’m counting on you, Mom.” Nikki said to Aunt. “Yes, yes.” Aunt said to Nikki. “To have Nikki console me too… Damn, I feel pitiful.” Sabi ko sa sarili ko dahil nagmumukha na talaga akong kawawa sa sitwasyon ko. Pagkatapos na pagkatapos kong kumain ay umakyat na ako pabalik ng kwarto ko. “Plano na ba talaga ni Rhianne na wag nang kumain na kasabay kami habang buhay?” Tanong ko sa sarili ko habang umaakyat ng hagdan ng apartment. Nang papaliko na ako papunta sa pasilyo ng kwarto ko ay nakita ko si Rhianne na papasok sa kanyang kwarto. Napahinto ako nung nakita ko siya at nung nakita niya ako ay nagulat siya. It’s a very awkward moment between us that time and I was speechless upon seeing her. “R-Rhianne…” Sabi ko sa kanya pero imbes na mag respond siya ay dumiretso siya sa pagpasok sa kwarto niya at parang wala ako doon. “I see, so it’s painful to speak to me…” Sabi ko sa sarili ko due to Rhiannes actions. Pagkatapos nun ay bumalik na ako sa kwarto ko para magpahinga pero may nararamdaman akong masakit sa nangyari kanina. “Crap, I feel like crying again. I’ll just sleep” Sabi ko sa sarili ko habang tinatanggal ang sapatos ko. Akmang papunta na ako sa kama ko ay biglang tumunog ang doorbell ko. “Huh, could it be?” Tanong ko sa sarili ko pero nakaramdam ako ng tuwa kaya dagli dagli kong binuksan ang pinto. “Rhianne, I’m alright with it, so…” Sabi ko pagbukas ko ng pintuan pero yung taong inaasahan ko na nandoon ay hindi. “Good evening! Your nightclub hostesses are here again!” Bati niya sa akin, imbes na si Rhianne ay sila Janna at Myra ang bumungad sa akin sa pintuan. Tumalikod ako sa kanila at pinapaalis ko sila dahil manggugulo nanaman silang dalawa. “Go home.” Sabi ko sa kanila. Pero imbes na umalis na sila ay nag pumilit naman si Janna. “My, aren’t you icy towards me tonight? Was it that much of a shock?” She said to me habang nakakapit sa braso ko at may hawak na bote ng alak (as usual). “Was it that much of a shock? To have been rejected by Rhianne?” Sabi niya sa akin na ikinagulat ko. “P-Paano mo nalaman?” Tanong ko sa kanya sa pagkainis dahil sa sinabi niya at pinabitaw ko siya sa pagkakakapit sa aking braso. “People can tell by just looking. There, there, there.” Janna said habang nagtatanggal ng sapatos papasok sa kwarto ko. “Hey! Go home!” Pagpigil ko sa kanya pero nagpatuloy pa rin siya sa pagpasok. “I came here just to see what kind of expression would be on your face. And that dumb looking face of yours is exactly what I expected.” Sagot naman niya sakin sabay hawak niya sa mukha ko. “Shut up, you devil!” Sagot ko naman sa kanya dahil sa pang iinis niya sa akin. “Now, Rey. To commemorate your rejection, we’re going to have a party tonight! Come on, Myra, you too!” Janna said at inaya pa niya si Myra. “Hmmm?!” Myra said at pasuray suray na naglalakad papalapit sa akin. “Myra?” Sabi ko kay Myra. “Poor Rey…” Sabi ni Myra sa akin at bigla siyang lumapat at yumakap sa akin. “Okay. Tonight, you can fawn over me all you want.” Sabi ni Myra sakin na hindi ko alam kung ano ibig sabihin at nagpumiglas ako para kumawala sa kanya. “M-Myra… I can’t breathe” Sabi ko sa kanya dahil sa higpit ng pagkakayakap niya sa akin. “What?” Sabi ni Myra sakin at bumitaw na siya sa pagkakayakap sakin pero nakahawak siya sa magkabilang braso ko. “All you men want to get rid of me after you’re tired of the boobs!” sabi ni Myra sakin pero hindi naman yun ang sinabi ko at bigla na lang may dumampi sa pisngi ko na malakas at sobrang sakit, sinampal pala ako ni Myra. “You Idiot!” Sabi ni Myra pagkatapos niya ako sampalin at natumba ako sa sampal na ginawa niya. “All you men are the same!” At napaupo si Myra at nagsimulang umiyak. “I’m the one that wants to cry…” Sabi ko kay Myra habang nakadapa sa sahig. “Alright, let’s drink!” Aya naman ni Janna. Lumipas ang oras  at maraming nainom si Janna at Myra pero hindi ako uminom. “Ah, Myra went to sleep. How boring.” Sabi ni Janna habang patuloy sa pag inom ng alak. “Pambihira, hanggang kalian ka kaya uupo jan at mag aastang kawawa?” Tanong sa akin ni Janna. “You’re such a girly guy.” Dagdag pa niya. “Shut up!” Sagot ko sa kanya. “I’d reject you, too. You’re just so full of it, and you’re irresponsible. You’re not much of a guy to begin with.” Janna said to me na parang sinasabi niya na hindi ako yung tipo ng lalake na magugustuhan ng ganun ganun lang. “You know, there’s a difference between men that are “nice” and men that are “submissive.”” Dagdag pa niya. “Ah, that’s it, that’s it.” Sabi niya sabay tayo at pumunta sa bintana ng kwarto ko. “Guys that have no spirit in them are the worst. I’ll drink outside I guess.” Sabi pa niya sakin at tumuntong siya sa railings ng balcony at biglang tumalon na ikinagulat ko. “Hmp?” Pagtatako at natauhan ako at nagulat sa ginawa niya at dagli dagli akong tumakbo papunta sa bintana at tumingin sa baba. “Janna!” Pagtawag ko sa kanya sa baba pero laking gulat ko na nakaupo lang pala siya sa maliit na veranda ng apartment. “Hehehe! Nagulat ka ba?” Pang aasar niya sa akin. “Geez. Don’t be doing childish things.” I said to her as a sign of relief dahil sa ginawa niya. “Come here. You get over here and cool down your head too. At magdala ka na rin ng alak dito” Pag aaya niya sa akin na bumaba rin. “Yeah, yeah.” Sabi ko sa kanya at pagkatapos kong kumuha ng isang bote ng alak ay bumaba na rin ako sa veranda. It’s a full moon at napakaganda nito tingnan habang nababalutan ng katahimikan ang paligid. Nakaupo kami ni Janna sa veranda ng apartment habang nakatingin sa kalangitan. “Booze that you drink in places like this tastes the best!” Pagbasak ng katahimikan ni Janna habang patuloy siya sa pag inom ng alak. “Buti ka pa ang swerte mo. You’re enjoying every day of your life.” Sabi ko sa kanya dahil naiinggit ako sa kanya dahil palagi siyang masaya sa buhay niya. “Huh? Anong ibig mong sabihin dun?” Tanong niya sa akin. “Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, I wouldn’t have told her my feelings.” Pagsisisi ko sa sarili ko dahil sa ginawa ko. “Hmph, putting on an expression as if you’re the only one going through pain. So are you saying it’d be better for you to stay silent forever and watch Rhianne fall in love with other guys?” Sagot niya sakin dahil sa mga sinabi ko. “That’s even worse.” Sagot ko naman sa kanya. “I guess we both have severe crushes.” Sabi niya sakin habang nilalagyan niya ulit ang baso niya ng alak. “Huh?” Pagtataka ko sa sinabi niya. “Hey, I had a guy that I liked a lot, ever since highschool freshman year. I confessed and got rejected, just like you.” Sabi niya sa akin. “Ikaw?” Pagtataka ko sa sinabi niya. “Back then, I was very plain looking. I couldn’t even express my thoughts into words very well.” Sabi niya sa akin. “You? Plain looking? You’re kidding me. Cut it out with the weird jokes.” Sabi ko sa kanya dahil parang nagbibiro siya sa mga sinasabi niya. “Hey, it’s true.” Sabi niya sa akin sabay abot ng cellphone niya sa kanyang bulsa at pinakita sa akin ang larawan niya na kakaiba sa itsura niya ngayon. “Tama ka.”  Pagkagulat ko sa nakita ko. “But then why do you still keep that picture on you?” Tanong ko sa kanya. “Well, half of it is for jokes. The other half is like an encouragement to myself. Sinasabi ko sa sarili ko na wag kalimutan yung tungkol sa kung ano ako noon.” Sagot niya. “In the end, I didn’t say anything to that guy during all the time in highschool. So when I got  into college, I started to dress more beautifully, and deicided that I’d confess to him when I was more confident with myself.” Dagdag pa niya. “*sigh* Pero kahit na ilang beses ako nag tapat, I got rejected.“ She said to me. “Many times? You didn’t give up after being rejected?” Tanong ko sa kanya dahil sa pagtataka ko. “I can’t help it! Gusto ko siya eh.” Sagot naman niya sa akin sabay inom ng alak. “And in the end, the guy went to America for college, and I thought about giving up, but it seems too hard for me.” Sabi niya sa akin. “I can’t seem to forget about him.” Bigla niyang sabi sakin na parang katulad sa nararamdaman ko ngayon. “Geez, why are you getting all gloomy?” Tanong niya sa akin. “Well, you seem to be in a position like me.” Sabi ko sa kanya. “Like you!? Stop saying such crap! I’m not sitting around idly like you are. I’m going to become a better woman, and someday make him look back at me.” Sabi niya akin at pagpapangako sa sarili niya. “Janna.” Sabi ko sa kanya. “Ahhh, maybe I drank too much. You’re the first person I’ve told this worthless story to.” Pag uunat niya pagkatapos tumayo. “You say this to someone else, and you’re dead, ok?” Pagbabanta niya sa akin. “Okay, I won’t tell.” Sagot ko naman sa kanya. “I thought it’d be all over after being rejected once.” I said to myself. “If I came to Manila… If I got into college… I thought something would change… But, If I just wait for it to happen, nothing will change.” I said to myself habang nag iisip isip. Huminga ako ng malalim at sumigaw ng “I like Rhianne!”. Sa kabilang banda, sa kwarto ni Rhianne. “Huh?” Pagkagulat ni Rhianne sa narinig at namula siya sa hiya. “I will never give up!” sigaw ko ulit. “He’s suddenly become a bit more of a man.” Janna said. “Gosh, that idiot…” Rhianne said after what she heard outside. “If waiting isn’t going to change anything, I’ll change it myself!” Sabi ko sa sarili ko. Pagkatapos ng mga sandaling iyon ay nagpasya nang umuwi si Janna at ginising na rin niya si Myra para umuwi at ako naman ay nagligpit ng mga kinalat nila at nagpasya nang matulog.

The next morning, nakita ko si Rhianne palabas ng pinto para pumasok sa school at binati ko siya. “Rhianne, good morning!” Bati ko sa kanya. “Good morning.” Tipid niyang bati sa akin. “The weather is great today. You headed for morning practice now?” Tanong ko sa kanya at tumango lang siya sa pag sang ayon. “Ummm, I’m alright with it. Your answer to my confession.” Sabi ko sa kanya. “Huh? Hmm…” Pagtataka at pagtango na lang niya sa akin. “So, let’s eat together like we used to, okay?” Sabi ko sa kanya. “Alright.” Sabi niya sakin at ngumiti siya. “Ah, sorry, I…” Sabi niya sa akin dahil nung tiningnan niya ang oras ay mahuhuli na siya. “Ah, you can’t be late, right?” Sabi ko sa kanya. “Then I’ll see you in class.” Sabi niya sa akin at dagli dagling bumaba para umalis papuntang school. “The volleyball team, eh?” Sabi ko sa sarili ko. Sumunod na rin ako sa kanya sa pagpasok, pero habang papasok na ako sa room ay naka abang si Mark na member ng basketball team at dating nag alok na dati sa akin na sumali sa basketball pero hindi ko alam kung ano ang pakay niya. “Good morning, Rey.” Bati niya sa akin. “Good morning. Umm, you’re the guy from the basketball team…” Sabi ko sa kanya. “It’s Mark Sanchez.” Sagot naman niya. “I’ll say it again, then. Rey, would you like to join the basketball team?” Tanong niya ulit sa akin. “You have the talent. With those skills you’ve got, It would be a waste if you just left them unused.” Paliwanag niya sa akin. “You can answer me whenever you want, just think about it.” Dagdag pa niya. “Alright.” Sagot ko sa kanya at umalis na siya at naiwan akong nag iisip tungkol sa bagay na iyon. During lunchtime ay kasabay ko kumain si Jim at napag usapan naming ang tungkol sa bagay na iyon at nagulat siya sa pasiya ko. “What? You want to join the basketball team?” Pagtataka niya sa aking pasiya. “Yeah.” Sagot ko sa kanya. “Why are you saying this all of a sudden? Di ko alam ang takbo ng isip mo.” Sabi ni Jim sa akin dahil sa labis na pagtataka. “Kung sasali ako, eh di magkakaroon ako ng pagkakataon na makasama si Rhianne.” Paliwanag ko sa kanya. “That might be true…” Sagot niya. “I want to be with her as much as I can.” I said to him. “Be with her? It’s a bit different in your case. ” Sabi niya sa akin. “What are you guys talking about?” A familiar voice came in to our conversation. Paglingon namin ni Jim ay si Rhianne pala ito. “Rhiane. Umm…” Sabi ni Jim pero bigla ako nagsalita. “Rhianne, I’m going to join the basketball team.” Sabi ko sa kanya. “Huh?” Sabi ni Rhianne sa pagtataka. “I want to be with you as much as I can.” Paliwanag ko sa kanya. “Are you serious when you say that?” Pag-aalala ni Rhianne. “Huh?” I said to her. “I’m asking if you’re serious.” She said to me. “Yeah.” I said to her. “The athletic team here isn’t just people that do it for fun. We’re all working very hard to improve ourselves.” She explained to me. “Are you saying you can do that?” Tanong niya sa akin. “Yeah I think… I’ll probably be fine…” Sagot ko naman sa kanya pero nag aalangan pa rin ako sa mga susunod na mangyayari. “Probably? What do you mean “Probably”? So if you can’t, you’re just going to quit?!” Sabi niya sakin dahil nainis siya sa sinabi ko. “I’d be very annoyed if you joined with that kind of irresponsible attitude.” Dagdag pa niya dahil sa pagkadismaya sa sagot ko. After what she said she walked away from us and left Jim and I speechless. “Good going…” Sabi niya sa akin. “She didn’t have to get that mad.” Sabi ko naman. “You were going crazy there. Another wrong step, and you’d be considered a stalker.” Paliwanag niya. “How?” Tanong ko sa kanya. “Stalkers are stalkers because they don’t realize it themselves.” Sagot naman niya sa akin. “And I thought I finally fixed our relationship.” Sabi ko sa sarili ko. “Well right now, that was your fault.” Jim said to me. “Well, it’s clear that the reason you’re joining the basketball team isn’t pure. Am I wrong?” He added to me. “Well, that’s…” Sabi ko naman sa kanya. “To someone doing the sport seriously like Rhianne, wouldn’t that make her angry. And besides, if she thought that after you joined you would just fool around, causing trouble for everyone else, she wouldn’t forgive you, right?” Paliwanag pa niya. “I won’t fool around!” Paninigurado ko sa kanya. “Who knows? Sorry, but the impression I get from you is “guy that’s full of it.”” Sabi naman niya sa akin. “I don’t think a guy like you that’s been a slug all your life can keep up with a sports team.” Dagdag naman niya. “Well, I think it’s better if you apologize to Rhianne. If not, you’re really going to lose your chances.” Sabi niya sa akin for suggestion. “Chances, eh?” Sabi ko naman sa sarili ko. After lunch and class ay agad akong tumungo sa gymnasium at nag obserba at sa di kalayuan ay natanaw ko si Rhianne na nag eensayo. “Rey!” A familiar voice called me from behind. “Oh, Jsimyth.” Si jsimyth pala ang tumawag sa akin. After a few hours of conversation we decided to walk home together. “Huh? The basketball team? Why all of a sudden?” Pagtataka niya. “Ah, kasi. But Rhianne and Jim both discouraged me because they said I was to irresponsible.” Paliwanag ko sa kanya. “I see.” She said to me. “I think you shouldn’t join, too.” Sabi niya sa akin na ikinagulat ko. “Because.. I’d lose more and more connections with Rey…” She said to herself. “Basketball practices seems very tough. You’d get tired pretty fast, for sure.” Sabi niya sa akin. “Yeah, you’re right.” Paghinto ko sa paglalakad at pagsang ayon sa sinabi niya at huminto rin si Jsimyth sa pagklalakad. “Maybe, I should give up.” Suggestion ko sa sarili ko. “Yeah, that’s better for you!” Jsimyth said to me and agreed on what I’ve said. “Yeah! You’re right.” I said to her. “I wouldn’t know the painful aspects of the basketball team, either. I should go apologize to Rhianne soon.” I said to myself. Back home, Rhianne is there to eat dinner with us. While eating silently “Somehow, it seems harder to talk to her now than after being rejected.” I said to myself habang kumakain. “Rhianne, would you like another bowl?” Aunt Marissa offered her for another bowl. “No thanks, My stomach is full.” Rhianne replied. “Hey, Rhianne.” I called her. “What is it?” She asks me. “N-nothing.” Sagot ko. “Thanks for the meal!” Sabi ni Rhianne at tumayo na siya para umalis dala dala ang pinagkainan niya at dinala sa kusina. Kinabukasan, Sa school ay naguusap kami ni Jim during our break. “What? You haven’t apologized to her yet?” Tanong niya sa akin. “Yeah.” Sagot ko naman sa kanya. “Things like this get complicated the longer you drag them out.” He explained to me. “Mas mabuti kung mag-sorry ka sa lalong madaling panahon.” Dagdag pa niya. “I can’t help it. I just haven’t apologized yet.” Sabi ko sa kanya. “*sigh* You’re really hopeless. I’ll accompany you.” Sabi naman niya sa akin. “Huh?” Pagtataka ko. “I knew something like this was going to happen.” Sagot niya sa akin. “The Athletics team has a meeting after school today, Rey.” Jim said to me to inform me about something. At the school meeting room, Rhianne is knocking at the door. “Come in.” The familiar voice said on the other side of the door and after that Rhianne went in the room. “Coming in.” Rhianne said. “Aren’t you early?” Tanong ni Mark sa kanya. “The meeting starts at 3:30PM, I guess.” Rhianne said. “It sure is rare that you mix up yout times.”  Mark said. “What are you looking at?” Rhianne asks because he is looking on a computer. “That guy. I found out something interesting about that basketball game in high school where his team ended up in last place.” Mark said to Rhianne while browsing on his computer. “It just so happens that some person was keeping records of the game. They came in last, but the fight the guy who is a power forward put up was extraordinary.” He explained to her. “Ganun bay un?” Rhianne asks. “Rhianne, he should really do basketball. Don’t you think?” Mark’s suggestion. “I don’t think so.” Tipid na sagot ni Rhianne dahil naalala niya ang sagot ko noong sinabi ko na gusto kong sumali sa basketball team. “What? Did you guys have a fight?” Tanong ni Mark sa kanya. “It’s not like that!” Sagot naman ni Rhianne. “I see.” Sagot naman pabalik ni Mark nang biglang may kumatok sa pintuan. “Come in.” Bati naman ni Mark. “Coming in.” Jim said. “Mercado and Rey.” Rhianne said dahil sa pagkagulat ng pumasok kaming dalawa ni Jim doon. “Hey, Rey.” Mark said at tumayo siya para harapin kami dahil di niya expected ang pagdating ko. “Are you here after giving thought to the basketball team?” Ang walang paligoy-ligoy na  tanong agad ni Mark. ”No.No. That’s not what he’s here for. He’s here for Rhianne.” Sagot naman ni Jim. “Come on.” Jim whispered to me while dragging me in front of him para harapin si Rhianne. “Y-yeah.” Sagot ko naman. A brief silence lingered inside the room dahil ni isa sa amin ni Rhianne ay walang nagsasalita. “Rhianne, I…” Pagbabasag ko ng katahimikan. Huminga ako ng malalim at “Ahm, nevermind.” Sabi ko kay Rhianne at lumapit ako kay Mark. “Mark.” Sabi ko paglapit ko sa kanya. “I don’t understand the painful apsects of the basketball team, but I want to be with Rhianne.” I said to myself. Habang ako ay nagsasalita sa isip ko ay bigla kong binitawan kay Mark ang katagang “I want to join the basketball team!” I said to Mark tanda ng pag tanggap ko sa alok niya. Lahat sila ay nagulat sa aking sinabi at sa bigla kong pagdesisyon na sumali.

-To Be Continued-

"Angel Without Wings" Chapter 7: The Depression Of Confession Pt. 1

Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, places and incidents either are products of the author’s imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental.

It’s a great morning today! Of course many good things had happened this week and it’s also Friday today. Rhianne, Nikki and I are eating breakfast together at Aunt’s house because we are all going to go to school together but I saw Rhianne already prepared because she was  already dressed in her school uniform. “Salamat sa masarap na almusal, Landlady! It was delicious!” Rhianne thank Aunt for a delicious breakfast and she was holding her plates to give it to Aunt at the kitchen but Aunt stopped her because she will be the one to clean the dishes. “You’re very welcome. You can leave the dishes there.” Aunt said as she goes out of the kitchen and told Rhianne to leave her dishes on her table. “Okay.” Rhianne replied at nilapag na niya ang kanyang mga pinagkainan. “I’ll be leaving for morning practice, then.” Rhianne said at paalis na siya ng pintuan ng dining room para pumasok. “May morning practice pa rin kayo ngayon? The volleyball team sure gets busy.” Tanong ko sa kanya habang patuloy akong kumakain ng almusal. Naglakad na papunta sa pinto si Rhianne at huminto ito para sagutin ang tanong ko. “But tomorrow’s the school’s anniversary. So we can get a good day’s rest.” Rhianne said to me. “Do your best, Ate Rhianne!” Nikki said for a encouragement habang naka kandong si Tabby sa kanya at hawak ang isang kamay nito na kinakaway kay Rhianne. “Yeah, thanks.” Rhianne said to Nikki para pasalamatan at nagsimula na siya ulit umalis. “A day off, eh?” I said to myself at pinagpatuloy ko na ang pagkain sa almusal ko, as I continue to eat breakfast the T.V. announced something the time and day today and also the horoscope. “It’s Friday morning, 7:30, and today’s fortune is…” The T.V. program said and it began to show the fortunes of the different signs today. After eating breakfast, I went quickly back to my room to change to my school uniform to go to school. “It’s rare for her to get a day off from volleyball… I’d like to go out with her somewhere, but we just went shopping yesterday” I said to myself habang kinukuha ko sa aparador ang uniporme ko. Tiningnan ko ang oras at 8:05 na ng umaga. “It doesn’t seem like she wants to sing at the videoke box… And who would want to spend the day off videoke-ing?” I said to myself while buttoning my uniform in front of the mirror. “Maybe the movies or the amusement park? Those sound more like dating places.” My suggestion to myself while fixing my hair. Inayos ko ito sa ayos na gusto ko pero bumalik pa rin ito sa dati nitong ayos na parang walang pinagbago at inayos ko ulit ito. “*sighed lightly* Baka naman maging halata na masiyado sa kanya kung aayain ko siya sa ganoong klaseng lugar sa isang day off.” I said to myself as I continue to fix my persistent hair. The time is already 8:10. “It’s too hard to say it to her…” I said to myself in front of the mirror, parang nawawalan na ako ng pag asa kung paano ko sasabihin sa kanya. The doorbell of my door rang, and I think it’s my Aunt telling me to go to school because I’ll be going late. “Maybe its Aunt Marissa.” I said to myself while looking at the door. I approach the door and opened it, but it’s not Aunt but only a delivery girl of for a daily news paper. “Good morning! I’m from Daily newspapers!” The girl greeted me. Ano kaya kailangan nito? I think she will offer me to subscribe to their everday papers. “Would you like to subscribe to our newspaper?” She offered me just like I thought. “If you subscribe to a morning and evening newspaper now, we’ll offer you two free day passes at Star City!” The girl told me if I subscribe to their newspapers. May kasama pang suhol ang pag alok nila para mag subscribe sa newspapers nila. Medyo nilapit pa ng babae sa akin yung dalawang ticket para makita ko ng mabuti. “These are the last two tickets and they will expire tomorrow!” She said to me. “So, what will it be?” Tanong niya sa akin. Nasa isip ko eto na rin ang pagkakataon para maaya ko si Rhianne lumabas. “This is it!” I said to myself happily. “Okay! I’ll take that package! I’ll subscribe, so give me those tickets! Hand them over!” Sabi ko sa babae dahil na rin sa tuwa ko sa kanya sa pagbibigay sakin ng paraan para yayain si Rhianne. “Thank you very much! We’ll start delivering tomorrow!” The newspaper agent thanked me for subscribing and she gave me the tickets. “Sure, send ‘em over next thing in the morning!” I said to her. Pagkatapos nun ay tumakbo na ako papunta ng school para puntahan si Rhianne at ayain siyang lumabas. “Thanks a lot, newspaper girl! Thanks for this ultimate weapon!” I said to myself thanking the newspaper girl for giving me a ticket on Star City. Patuloy pa rin ako sa pagtakbo papunta ng school pero nakakaramdam na ako ng pagod. Nang makakita ako ng poste ay lumapit ako doon at doon na nag pahinga para kumuha ng hangin at syempre ay magi sip ng sasabihin sa kanya. “*clears my throat* I’ve got this from the newspaper agent, you want to go? It’d be wasteful if we just throw it away.” Binibigkas ko ang naisip kong linya na gagamitin ko kay Rhianne mamaya. “Okay! That’s sound normal. That sounded completely normal.” I said to myself while giggling. Habang bumubungisngis ako ay may nakakita sakin sa ginagawa ko kaya napag kamalan ako na wala sa katinuan. “What’s with him?” A female student whispers to her classmate while they’re walking as she saw me giggling by myself. Napansin ko rin iyon kaya nag desisyon na ako na umalis na papuntang school. “Now I just have to say It to Rhianne. I gotta say it smoothly and normally” I said myself while running. Habang tumatakbo ay nakita ko sa orasan ng school naming na late na ako. “Crap!” I said to myself at lalo ko pang binilisan ang pagktakbo ko. I arrived at school just in time pero… Kinahapunan, natapos ang klase na hindi ko nasasabi sa kanya ang alok ko sa kanya na lumabas. “Kainis, hindi ko masabi.” I said to myself habang naglalakad ako palabas ng gate ng school. “I guess it was too to do it at school.” I said to myself while walking and gave it a big sigh. Pagdating sa apartment ay nag bihis na ako ng mga damit ko at nahiga sa aking kama at patuloy na nag iisip pa rin kung paano ko pa rin siya aayain lumabas. “Okay, I’m going to say it.” I said to my self habang nakahiga sa aking kama at nag iisip isip. “I’m going to ask her when she comes back, before we eat dinner.” Dagdag ko pa sa pag iisip ko sa kung ano ang dapat kong gawin. While thinking about a good approach to her, my doorbell rang. “Rey?” The familiar voice said on the other side of the door. “R-Rhianne?” Bigla kong bangon sa kama at pagtanong sa tao sa labas at patuloy pa rin ang pag pindot nito sa doorbell ko pero di ako lumapit para buksan ang pinto. After some repetitions of pushing my doorbell, binuksan na ng tumatawag sa akin ang pinto at si Rhianne ito. “Handa na raw ang hapunan.” Rhianne said. “Okay.” Sagot ko sa kanya. “umm…” Pag aalinlangan kong pagsabi sa kanya ng gusto ko sabihin. “Yeah? Not feeling well again?” Pagtatanong niya sa akin. “No, it’s not like that.” Sagot ko naman sa kanya. “I practiced this well enough, but my voice isn’t coming out.” I said to myself dahil di ko masabi sa kanya ang gusto kong sabihin. “umm…” I said to her pero nung tiningnan ko siya ulit ay papaalis na siya papunta sa baba. “Bilisan mo, okay?” She said to me as she walks towards the stairs. “Ah!” I said to her pero di ko pa rin masabi yun. “Napaka duwag ko!” I said to myself habang tinitingnan ko siyang bumaba. Kinagabihan, pagkatapos kumain ng hapunan ay umakyat na ako pabalik sa kwarto ko. “Kainis, it was too hard to ask her in front of everyone at meal… I guess I’ll go up to her room.” I said to myself habang paakyat ng hagdan pero habang umaakyat, biglang may nagsalita sa harapan ko. “Ah, eto na siya, eto na siya!” The familiar voice said. “Huh?” Pagtataka ko at tiningnan ko kung sino iyon. “You shouldn’t be drinking here, Janna.” Myra said to Janna who’s sitting on the stairs and drinking a bottle of alcohol while Tabby is lying on her lap. “I’ve been waiting for you, Rey.” She said to me slowly just like seducing me. “Here she comes. The heinous woman…” I said to myself habang tinitingnan ko si Janna. Sumama silang dalawa papunta sa aking kwarto na ipinagtataka ko kaya hinayaan ko na lang sila. “Ano ‘to?” Pagtataka ni Janna sa nakita niya na dalawang ticket sa aking lamesa at kinuha ito. “Star City free day pass?” Sabi ni Janna habang binabasa ang ticket na iyon. “Hey, give those back!” I said to her at nilapitan ko siya para kunin ito. “Too late!” She said to me at naka iwas siya at natumba ako. “Since there’s two here, I guess you’re going to ask Rhianne?” She said to me. “Of course not!” Pag sisinungaling ko sa kanya. “Talaga? Then will you go with me?” Janna said to me. “Huh?” Pagtataka ko sa sinabi niya. “It just so happens I’m free tomorrow. I won’t mind accompanying you.” She said to me. “Who said I wanted to go with you?!” I said to her assertively. “Give them back!” I said to her at naiinis na ako sa ginagawa niya. “Myra, eto kunin mo!” Janna said to Myra at binato niya ang ticket sa kanya. ”Damn it! Give them back!” I approached Myra but she didn’t catch the tickets, Instead we stumbled and fall together. “Aray…” Pagdaing ni Myra sa pagbagsak naming dalawa. “Kainis!” Pagkayamot ko. “Geez! That’s dangerous! What are you getting so serious for?” Janna said to me. “Just give them back!” I said to her instead of giving her an answer. “That’s my last hope.” Sabi ko sa sarili ko habang nakatingin kay Janna and I’m starting to get upset. “What’s up with this guy? That’s so disgusting.” Janna said to me. “Janna, ibalik mo na lang kaya yan sa kanya. It seems like they’re really important to him.” Myra said to her to convince her to give back my tickets. “I guess so.” Janna said. “Rey, you’re heavy, could you…”  Myra said to me dahil nakadagan pa rin ako sa kanya hanggang ngayon. Out of nowhere, Tabby walks towards Janna and stares at my tickets because Janna is waving it. Habang nakatingin si Tabby ay biglang bumuwelo eto na tatalon para abutin ang mga ticket at hindi nga ako nagkamali, tumalon bigla si Tabby at naabot ang ticket ko. Dahil sa ginawa ni Tabby ay sumabit ang kuko nito at nahila niya pababa ang ticket ko dahilan upang mapunit ito. “Hala!” Gulat ko sa ginawa ni Tabby. “Oh my, the cat tore them up…” Janna said to me at binitawan na niya yung ticket ko at bumagsak ito dahan dahan sa sahig. Bigla itong nilapitan ni Tabby at pinaglaruan. “What are you doing, Tabby?! Stop that!” I said to my cat dahil kinakalmot niya ang ticket ko. “My last hope.” I said to myself habang nakatinigin sa punit punit kong ticket. Dahil sa nangyari tumayo ako bigla at sinigawan ko si Janna. “How are you going to repay me?” Tanong ko sa kanya na may halong inis. “Ano? Wala akong kasalanan jan.” She replied to me. “Go buy me some flakes already!” She said to me. Habang nag tatalo kami ni Janna ay lumapit ulit si Tabby sa punit punit kong ticket at pinaglaruan ulit ito. “Like I’d go!” I said to her. “I got plenty of “interesting” movies of you” She said to me sabay pakita niya sakin ng kanyang cellphone at nagulat ako dahil may pinakita siyang video. “This one’s “Rey getting all over an innocent girl!”” She said to me. “What will it be?” Tanong niya sakin kaya wala akong choice kund sundin ang gusto niya. An hour had passed ay sa hagdanan na lang ako umupo at tumambay para mag muni muni. “Kainis! It’s all over now.” I said to myself hopelessly. “I have no weapons left. If I knew this was going to happen, I would’ve asked before dinner.” I said to myself habang nakayuko dahil sa pagkadismaya. “They’re not selling tickets at this time, either.” Dagdag ko pa. “Hey! I want to go to the convenience store.” A familiar voice said to me at the back and it’s Rhianne. “It’s too late, now.” I said to myself dahil sa nangyari kanina. “Oh yeah, Rey.” She said to me. “I saw a newspaper in your mail slot. You subscribed to a newspaper?” Tanong niya sa akin dahil sa napansin niya. “Yeah…” My reply to her. “A very annoying lady knocked on the door. I only subscribed for a month, though.” I explained to her. “She came over to my place, too. But I refused her. However, I did get tickets to Star City.” She said to me at nagulat ako sa sinabi niya. “You got them?!” I asks her. “Yeah, she gave me two tickets as a free gift.” She explained to me. Dahil doon ay napatayo ako at napaisip. “That woman! She had a lot more, didn’t she?” I said to myself. “Well, even though they’re free, Sayang naman kung itatapon ko lang sila.” Sabi niya sakin at dahil doon at napahinto ako. “What’s wrong?” Pagtataka niya sakin. “No, I…” Putol kong sabi sa kanya. “I can say it smoothly now. Smoothly…” I said to myself. “”Then, wanna go with me?” Sounds a bit joking.” Sabi ko sa isip ko at sana gumana iyon. “Say it! It’s just saying it naturally.” Sabi ko ulit. This is really my last chance. “Um… I can go with you if you want?” I said to her. “Patay, that sounds like I’m talking down to her.” Sablay nanaman ito. “Huh?” Pagtataka ni Rhianne. “Hala, gagalitin ko nanaman siya ulit.” Sabi ko sa sarili ko. “No, umm… Sorry.” Paghingi ko ng tawad sa sinabi ko. “You really are a kid.” She said to me. “Ano?” Pagtataka ko sa sinabi niya. “If you want to go, just be frank about it.” Sabi niya sakin habang pababa ng hagdanan. “But…” Pag aalinlangan ko sa kanya. “It doesn’t matter, I can go with you if you want.” Pag assure niya sakin. Dahil doon parang nabuhayan ako ng loob sa sinabi niya. “It’s been nothing but just practices and practices lately. So a little fun should be nice” She said to me. “ugh…” Kinakabahan ako sa nangyayari ngayon. “Bakit? Ayaw mo bang sumama?” Tanong niya sa akin. “Eh, hindi naman sa ganun… I’ll go! You seem like you want to go, too!” Sabi ko sa kanya. “Yeah, yeah.” Sabi niya sa akin habang naglalakad palayo pero bigla siyang huminto at hinarap ako. “Then I’ll meet you tomorrow at 8 a.m. I’m ditching you if you sleep past time.” She said to me. “O-okay! Sige!” I said to her na pagtanggap sa alok niya. “I did it! I did it! Alright!” I said to myself sa sobrang saya dahil nangyari ang gusto ko habang naglalakad na paalis si Rhianne.

The next day, imbes na magandang araw ang bumungad ay malakas na ulan ang bumati sa amin sa umaga. “This is the worst. There might be no live band concert tonight” Rhianne said sa pagkadismaya dahil umuulan. “Well, it’ll be okay. Let’s just more or less look around the indoor rides.” My suggestion to her. “More or less?” Rhianne said. “It’s better if we make a plan for moving around.” She added. “Who cares? Let’s just try out that place first.” Pagbabalewala ko sa sinabi niya sabay turo ng isang indoor ride. “”More or less,” “Let’s just”… Rey, you really…” Rhianne said to me na parang inuulit niya yung sinabi niya sa akin kagabi lang. “What is it?” Tanong ko sa kanya. “Nothing!” She replied to me and she walks inside the park para pumila sa ride na tinuro ko. “And I thought we’d get to have fun… This is terrible.” I said to myself at nablangko nanaman ang isip ko dahil gumalaw na pala ang pila at sinasabihan na ako ng nasa likruan ko na umusog na. “Please move in!” A random person said to me. “Hoy, Rey!” Rhianne called me dahil malayo na ang agwat ko sa pila. “Y-yeah.” At sumunod na ako sa kanya. “That’s it! I’m going home after this ride.” Rhianne said dahil sa inis sakin. “*Sigh* I shouldn’t have come if I knew this was going to happen.” Sabi ko sa sarili ko dahil sa mga nangyayari ngayon. After some minutes ay nakasakay din kami sa wakas. “I knew indoor rides were bound to be dull…” I said to myself habang nakasakay na kami ni Rhianne sa isang indoor ride. Habang marahan na umaandar ang ride naming ay bigla itong bumulusok pababa na ikinagulat ko. “Why is this kind of ride indoor?!” Napasigaw ako dahil sa gulat at napakabilis ng ride na sinakyan naming. “Wow! Look, you can see the city down there!” Rhianne said to her amazement dahil nakikita niya ang siyudad mula sa sinasakyan namin. “Huh?” Sabi ko sa kanya dahil sa sobrang bilis ay wala na ako makita. “Down there! You can see a city, right?” Turan niya sakin pero di ko talaga makita yung tinuturo niya dahil sa sobrang bilis. “Huh?!” Sagot ko naman sa kanya. “A city! A city!” She said to me. “HUH?!” Ako naman dahil sa sobrang takot. After what happened ay hirap ako sa paglalakad dahil sa nangyari. “Looks like I underestimated this indoor ride. Those sure were extraordinary rides. Amusement parks these days…” I said to myself habang naghahabol ng hininga. “But I enjoyed it.” I said to myself dahil sa kabila non ay natuwa ako dahil nasiyahan si Rhianne kanina pero tahimik pa rin siya. “Galit pa rin siya.” I said to myself habang nakatingin sa kanya. “We’re headed for the “return home” road.” I added to myself nang bigla ko siyang narinig na bumungisngis. “Tingnan mo ‘to!” Rhianne said while chuckling. “Rey, you’ve got a great expression on your face.” Rhianne said and she continues to laugh. “Hey, I can’t help it! It was really scary!” Sabi ko sa kanya. “Kainis, kelan nila kinuha un?” Tanong ko sa sarili ko dahil sa inis at hiya. “Well then, let’s head for the next ride.” Rhianne said to me. “Pero sabi mo uuwi ka na?” Pagtataka ko sa kanya. “Hurry up! Our time is precious!” Rhianne said to me at pinapamadali niya ako para makasakay pa sa ibang rides. “Oo! Then let’s go around to all the indoor rides!” Sabi ko sa kanya. “Sa tingin mo magagawa natin yun?” Tanong sakin ni Rhianne pero. “Ugh…” I said to myself dahil sa pagod at hilo habang nakasalampak sa mesa ng pinuntahan naming na fast food chain sa loob ng Star City. “In the end, we only went to half of the rides.” Rhianne said to her dismay dahil di naming nasakyan lahat ng indoor rides. “You sure are energetic… I don’t think this place would be this huge.” Sagot ko naman sa kanya dahil parang di siya napapagod. “How embarrassing. You don’t exercise enough! You’re hopeless!” Sabi niya sakin at tumayo na siya. “Then let’s do some shopping and go home. There probably won’t be a concert due to the rain.” Pag aaya niya sakin. “Teka! We can go after resting some more.” Sabi ko naman sa kanya. “No. I nedd to look at a lot and then choose, so it’ll take a lot of time.” Sabi sakin ni Rhianne dahil nga sa matatagalan siya bago makapili ng gusto niyang bilihin. “Oh, is that so?” Sagot ko naman sa kanya. “Honga, she does take a lot of time shopping.” I said to myself. “Well, in the end, you enjoyed the amusement park, too, right?” Tanong ko naman sa kanya. “Eh? You got a problem with that?” Tanong naman niya pabalik sa akin. “No, not at all.” Sagot ko naman sa kanya. “Come on, get up already!” She said to me. “Yes, ma’am!” My reply to her at tumayo na ako para sumunod sa kanya palabas ng fast food. “We always end up this way when we go out.” I said to myself at pumunta na kami sa isang mini shopping mall doon para mamili. “Eto, masarap ito.” Pinakita ko sa kanya ang isang kahon ng biscuit. “No, that doesn’t taste good.” Sagot naman niya sa akin. Lakad dito, lakad doon, tingin dito, tingin doon, at pili dito, pili doon. I get dragged around everywhere by her, and then forced to hold the stuff for her. “This looks so much like Tabby! It’s not cute at all” Rhianne said while chuckling habang tinitingnan ang isang stuffed toy na pusa. It’s like the same old “friend” relationship we’ve had so far. Pagktapos niyang tumingin ng mga bibilhin ay lumabas na kami sa isang store doon, pagbukas ni Rhianne ng pinto ay nakita niyang tumila na ang ulan. “Rey, tingnan mo! Tumigil na ang ulan.” Rhianne said to me at napatingin na rin ako sa langit. “Oo nga no.” Sagot ko naman sa kanya. “It’s too late now…” Sabi ko sa sarili ko dahil sa tingin ko ay nawawalan na ako ng pag asa sa kanya. Habang nakatingin ako sa langit ay naramdaman ko na lang na may humawak sa kamay ko, walang iba kundi si Rhianne ang humawak sa kamay ko sabay hila niya sa akin. “Let’s go! They might be doing a night concert!” Aya niya sakin na hindi ko naman tinanggihan. “Y-yeah…” Sagot ko naman sa kanya. Napakasaya ng amusement park sa gabi mabuti na lang at tumigil ang ulan. Mga saliw ng iba’t ibang kulay ng liwanag, mga paradang nakakatuwa tingnan at siyempre ang night concert na hinihintay namin. Kasabay sa pag perform ng mga banda ay ang pag sabog ng mga fireworks display doon. “It’s so beautiful.” Rhianne said to her amazement. “Y-yeah…” Tipid kong sagot sa kanya pero hindi niya napapansin na hawak ko pa rin ang kamay niya. “I’m still holding on to her hand… I can feel that the more that I’m with her, the more I like her.” Bulong ko sa sarili ko. “Siguro eto na ang pinaka magandang estado para sa aming dalawa ngayon.” I said to myself more. “If confessing to her will destroy our current relationship, I’d be happy to stay like this forever.” I said to myself at napahawak ako ng mas mahigpit sa kamay ni Rhianne na ikinataka niya at napatingin siya sakin. Imbes na magalit siya sa ginawa ko ay ngumiti siya sa akin at ngumiti ako pabalik. “I’d be happy to stay like this forever. ” Sabi ko sa sarili ko pero may mga nasabi ako sa kanya na kabaligtaran ng mga sinasabi ng isipan ko. “I…” Putol kong sabi sa kanya na ikinataka niya. “I like you.” Sabi ko sa kanya. “Huh?” Pagtataka ni Rhianne. “What are you saying? You think I’d be surprised by a joke like that?” Tanong niya sa akin dahil akala niya ay nagbibiro ako. “You’re too naïve.” Sabi niya sakin bigla na ikinainis ko. “No, I…” I said to myself. This isn’t good, what am I saying? If I stop now, it’ll stay as a joke. If I joke my way out, then we can stay like the way we were, but it’s not the one that came out from my mouth. “I’m not joking! I’ve liked you ever since I met you! Ever since the first time I saw you! Ever since then!” Sabi ko sa kanya bigla dahil na rin sa inis ko dahil akala niya ay nagbibiro ako. “Will you be my girlfriend?” Tanong ko sa kanya. “T-that’s all too sudden for me. We’ve only known each other for a short period of time.” Sabi niya sakin at namumula ang pisngi niya. Nabingi na kami ng mga salitang binibitawan naming at di na naming naririnig ang ingay ng kapaligiran. “That doesn’t matter!” Sagot ko naman sa kanya dahil na rin siguro ay desperado na ako na mapasagot siya. “You’re… being serious?” She said to me. Hindi ako sumagot sa tanong niya at hinigpitan ko lalo ang pagkakahawak ko sa kamay niya pero bigla siyang bumitaw na ikinagulat ko. “Sorry.” Yun lang ang tangi kong narinig sa kanya. Bumalik na rin ang ingay ng kapaligiran pagkatapos ng sinabi niya. “Y-you’re right. N-no it’s okay. I just wanted to say it.” I said to her sarcastically dahil napahiya ako sa sinabi niya. “I’m sorry.” Sagot niya uli sa akin. Natapos na rin mag perform ang banda at tuloy pa rin ang pagsabog ng mga fireworks display sa kalangitan na nagbibigay liwanag sa gabi. Tumalikod ako sa kanya sabay aya sa kanya pauwi pero hindi pa rin nagbabago ang malungkot na ekspresyon sa kanyang mukha. “Let’s head back then. The concert is over.” I said to her at naglakad na ako. “I’ll hold that bag.” Sabi niya sakin dahil kanina ko pa na nga pala hawak ang mga binili niya. “Ayos lang, hindi naman siya mabigat eh.” Sagot ko naman sa kanya. “No, I’d feel bad…” Sagot niya pabalik sakin na sa tinigin ko she’s feeling guilty of what she said to me a minute ago. “I… see…” I said to her while giving her a smile pero hindi ito katulad ng kanina, it’s a broken smile. I gave her the bag of the things she bought before at nagsimula na kami maglakad pauwi. Wala kaming kibuan habang naglalakad at parang may bakod sa pagitan naming dahil hindi na kami ganoon kalapit katulad kanina. Nakarating na kami sa apartment at umakyat na kami, hindi na ako nagsabi kay Aunt na nakauwi na ako dahil gabi na rin. Habang sabay kami papasok sa kwarto naming ay nakatingin ako sa kanya at sinulyapan niya ako. “Night, then.” She greeted me goodnight. “Y-yeah…” Sagot ko sa kanya at nakangiti ako para naman di siya ma-guilty sa ginawa niya at pumasok na siya sa kwarto niya at sumunod na rin ako na pumasok sa kwarto ko. “”Night, then,” eh?” Sabi ko sa sarili ko at nagulat ako dahil nasa loob ng kwarto ko si Jim at nagbabasa ng dyaryo na pinirmahan ko kanina na dadalhan ako araw-araw. “Welcome back! I’m eating your chips.” Bati niya sakin pero hindi niya alam kung ano ang nangyari kanina. “Hmp. The door wasn’t locked?” Tanong ko sa kanya sabay pasok papunta sa kwarto ko para  lapitan siya. “Yeah.” Sagot naman niya sakin habang nagbabasa habang kinakain yung chips ko. “You subscribed to newspapers?” Tanong niya sakin. “Oo.” Sagot ko naman sa kanya lagay ng polo ko sa kama. “You probably just look at the tv times and sports columns. What a waste.” Sabi niya sa akin. “Shut up.” Sagot ko naman sa kanya. “Hmm?” Pagtataka ni Jim at napatingin siya sa akin. “Pumunta pala ako ng Star City kasama si Rhianne kanina.” I said to him. “Yeah?” Jim said na sa tingin ko ay pinapatuloy niya ang kwento ko. “She asked me to go with her. But what do you think she said?” Pagpapatuloy ko sa kwento ko. “What?” Jim said. “”I can go with you if you want.”” My reply to Jim at humiga na ako sa kama ko. “She’s not really sincere, isn’t she? She wanted to go badly, too.” I said to him. “Then when we got there, she started complaining about the rain and the fact there was no concert, etc.” Dagdag ko pa. “Hindi ko naman kasalanan kung umulan eh.” Sabi ko kay Jim. “Tapos sabi niya uuwi na siya pagkatpos ng isang ride sa roller coaster. Sumagot naman ako ng, “Para saan pa ang pagpunta natin dito?” But I thought to myself, “oh well…”” Sabi ko kay Jim pero kahit na kumakain siya ay nakikinig siya sa kwento ko at bigla akong tumagilid ng higa para di niya makita ang mukha ko. “Then she suddenly says, “let’s head for the next ride.” I really don’t get her at all.” Patuloy kong pag kwento kay Jim. “Afterwards, I got dragged around everywhere by her, and then forced to hold her stuff… Then the rain stopped, and she said we could watch the concert then.” Sabi ko kay Jim. “What’s so good about concerts, anyway? They’re just a waste of electricity.” I said to him. “It’s so dumb!” I said to Jim pero naiiyak na ako sa pag kwento ko dahil malapit na sa parte na di niya ako sinagot pero pinipigilan ko ang  sarili ko. “She sad they were beautiful.” Sabi k okay Jim at pinipigilan ko na maiyak. “Hmm…” Jim replied at tumayo siya at nilapag ang dyaryo sa sahig. “I’ll be going home, then.” Jim said to me at naglakad na paalis pero huminto siya. ”Oh yeah. I got this at the station.” Jim said to me at sabay kuha ng isang bagay sa kanyang bulsa at hinagis sa akin. “You can have it.” Jim said to me at lumabas na siya ng kwarto ko at ni-lock ang pinto. Pagkaalis niya ay bumangon ako at kinuha ang hinagis sa akin. “Hmph, I don’t need this.” Sabi ko sa sarili ko dahil nakita ko na tissue pala ang binigay niya sa akin. Binuksan ko ang hawak kong tissue at nagsimula nang tumulo ang mga luha ko. “Hindi ko kailangan nito, buwisit ka!” Sabi ko sa sarili ko pero para ito kay Jim. Sa may hagdanan naman habang bumababa si Jim ay huminto siya para huling sulyapan ang bintana ng kwarto ko at iniisip na rin kung ano na ang nangyayari sakin sa loob. “Well, do your best.” Jim said habang nakatinigin sa bintana ko at naglakad na siya pauwi. Sa kwarto naman ni Rhianne ay nakaupo siya sa sahig at nakasandal sa gilid ng kama. Sa kwarto ko ay patuloy pa rin ako sa pag iyak dahil sa nangyari. “Ayaw nila tumigil!” Sabi ko sa sarili ko habang humihikbi. “What am I crying for? This is embarrassing…” I said to myself and I sat the whole night at my bed crying. Sa kabilang kwarto ay nakaupo pa rin si Rhianne pero hindi siya nanunuod ng TV kahit na nakabukas ito. “Tonight we’ll be listening to a song from the very lovely MJ!” The TV host said on his TV show.

Didn’t mean to hurt you badly

Don’t think that I am fooling around with you

So sorry for the time you wasted on me

So sorry for the things that you went through

But I know that the problems are within me

You’re so nice but your love don’t deserve me

Or maybe I’m just so scared to fall in love again

Don’t say goodbye (2x)

I need sometime for awhile

Before I give my heart away

The singer sang one of her song on the TV to promote her new upcoming album. Pero kahit naririnig ito ni Rhianne ay hindi niya ito pinapansin.

-To Be Continued-

"Angel Without Wings" Chapter 6: Preparation For The First Move

Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, places and incidents either are products of the author’s imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental.

It's Monday morning and I need to prepare myself to go to school. I am brushing my teeth outside of Aunt's house and after that I'll be going to school. I can still remember what happened last week, Rhianne is being cold to me but she's not ignoring me naging ganon lang siya nung nag tryouts ako sa basketball kaya hanggang ngayon naguguluhan pa rin ako. I'm still brushing my teeth outside when someone is going down the stairs of the apartment. I just didn't mind it because I'm still focused on thinking about Rhianne's behavior. Nasa tapat lang ako ng hagdan at nakatalikod ako dito nang marinig ko ang isang pamilyar na boses habang bumababa ng hagdan. "Careful there, Tabby!" The familiar voice said at huminto ito nang makita ang alaga kong pusa na nakahiga sa steps ng hagdan. "Meow!" Tabby replied to Rhianne and it began to groom its right arm. Nung humarap ako ay si Rhianne pala yung bumababa at nagtaka ako dahil napaka-aga niya sa pagpasok sa school. "You're going already?" I ask her while brushing my teeth. "Yeah." Rhianne replied coldly again like the last time as she continue to go down the stairs. "Sabay tayo pumasok." Tumigil ako sa pag sisipilyo at sinabi ko sa kanya yun. "Sorry, pero may morning practice ako ngayon!" Rhianne replied at nagsimulang tumakbo na parang nagmamadali pero sa tingin ko ay iniiwasan pa rin niya ako. "O-kay..." Sabi ko dahan dahan habang nawawala na siya sa paningin ko dahil palayo na siya. During class ay patuloy pa rin ako sa pag iisip kung bakit ganun na ang pakikitungo niya sa akin. "Rhianne sure is being cold towards me. She's leaving earlier for morning practice lately. Am I really dislike as much as I thought?" I said to myself while playing with my pen on my right hand. Nag flashback nanaman sakin yung nangyari nung nakaraan sa may kalsada na napayakap siya sakin. "Then what was that all about? An accident? But she wouldn't have to run away" I said to myself. Natapos ang klase ko na nag isip lang at the same time wala ako natutunan dahil di ako nakinig. "I don't get this at all!" I said to myself habang naglalakad sa corridor ng school habang nag iisip pa rin. "Eh, today?" I heard a familiar voice sa may kanto ng school corridor. Napahinto ako sa paglalakad at naglakad ako dahan dahan paliko sa may kanto nang may makita akong babae na pamilyar sakin at may kausap na lalake. “Please.” The guy with the glasses said to that familiar girl she’s talking with. Nang lumapit ako at medyo nagtago sa may gilid ng corridor para ma obserbahan ko lalo at ang kausap ng lalaking yun. “Si Rhianne!” I said to myself as I continue to observe them while hiding. “It can be after practice, so could you come along with me?” The guy added and he wants Rhianne to go out with him. “Damn! D-Don’t tell me he’s hitting on her?” I said to myself. “But… The two of us?” Rhianne said to the guy while thinking about that offer. “Yeah, the two of us.” The guy replied to him. “Malakas din pala loob ng nerd na ito. Rhianne has no interest in guys like you.” I said to myself habang nagtatago pa rin at nakikinig sa usapan nila. “Hurry up and dump his ass, Rhianne.” Nasabi ko sa sarili ko na parang gusto ko na tanggihan ni Rhianne yung alok ng lalaki sa kanya. “So, can we go together?” The guy with the glasses asks Rhianne. “Tanggihan mo, Rhianne!” Bulong ko sa sarili ko na sana yun nga ang gawin ni Rhianne pero... “Alright.” Rhianne accepted the guy’s offer. Nung narinig ko iyon ay para akong sinibat sa likod ng tatlong beses, and because of what Rhianne did and what happened I immediately went back to my classroom na sobrang inis at inggit sa lalaking iyon at inis na inis ako sa nasaksihan ko kanina lang. “Bakit ganon?!” I ask myself at napatayo ako bigla at nakalampag ang mesa ng desk ko. “I don’t think of her as such an easy woman! So she’s just going to follow along like that?” I said to myself habang gigil na gigil pa rin sa nangyari. “And she rejects me whenever I ask!” sabi ko sa sarili ko na panunumbat sa kanya dahil pag ako ang nag aaya sa kanya lumabas ay tinatanggihan niya ako. Nang may biglang may papalapit sakin na tao . “Hey, what’s up? Going ballistic again, I see.” The familiar voice said to me. Nilingon ko ito at si Jim nga ito na sa tingin ko ay di siya makakatulong sa akin ngayon bagkus ay maiinis lang ako lalo. “Shut up!” I said to him. “Oh yeah, mag videoke tayo.” Bigla kong aya sa kanya para kahit papaano ay mawala ang inis ko. “Huh?” Pagtataka sakin ni Jim. “For some reason, I just feel like screaming today!” Sabi ko sa kanya dahil gigil na gigil ako sag alit hanggang ngayon. “Why should I go when it’s just two guys?” Tanong sakin ni Jim na masagwa naman tingnan kung kami lang dalawa ang pupunta ng videoke. “I don’t care, sumama ka na lang sa akin!” Pagpupumilit ko sa kanya. Imbis na makuha ko kaagad ang sagot niya ay lumingon ito sa likuran niya at nakita naming si Jsimyth na nag aayos ng gamit niya at siguro ay paalis na ito. “Jsimyth! Rey’s asking if you want to go videoke or not!” Jim said to her para naman siguro ay makasama siya para mawala ang pagka asiwa ni Jim kung kaming dalawa lang. “Huh?” Napahinto si Jsimyth at napalingon siya samin. “Hey! I was just thinking the two of us…” I said to Jim dahil na rin nahihiya ako kay Jsimyth at maaabala pa naming siya sa pag aya ni Jim. “I want to go.” Jsimyth said na ibig sabihin ay payag siya na sumama sa amin para kumanta. “Oh diba? The bigger the crowd, the greater the fun.” Sabi ni Jim at sabay akbay sakin ng mahigpit na napasandal ang ulo ko sa tagiliran niya. “If Jsimyth’s there, I can’t sing all out...” Bulong k okay Jim. After some preparations we all decided to go to a videoke establishment para naman mabuhos ko lahat ng galit ko. “Charing~ Nailad ko sa buing~” *Author’s Note: This song is related to a place where Rey’s hometown is.* “He’s singing all out, alright.” Jim said to himself habang nakikinig at nanonood sa pag kanta ko. “Charing~ Masakit sa kasin-kasin~” *Author’s Note: Recall, Rey came from a province in the flow of this storyline.* “Heck, he’s not letting go of the mic.” Jim added dahil napansin niya na kumakanta talaga ako ng todo todo at di ko na nga binibitawan ang mic. “Dodong Charing!” Sigaw ko sa pagkanta para mabuhos ko lahat ng galit ko. “W-Wow! Rey, you’re good at singing!” Jsimyth praised me while clapping her hands after she heard me sing. “Let’s see what I’ll sing.” Jim said while browsing the song book to look for a song. “Everyone partying together sure is fun!” I said to them habang papalapit ako sa kanila para umupo na. “Yeah, it sure is fun being together!” Jsimyth said to me na kitang kita ko naman na she’s enjoying herself right now. Nang marinig ko ang sinabi niya ay bumalik nanaman yung mga pangyayari kani-kanina lang. “Together?” I said to myself at nag flashback nanaman sakin yung nangyari kanina. Dahil doon ay napabuntong hininga ako at na-stressed out nanaman ako. “Rey?” Pagtataka ni Jsimyth dahil napansin niya na nagbago bigla ang aura ko na kanina ay buhay na buhay. “What’s wrong? Did I say something weird?” Jsimyth asks me dahil biglang nagbago mood ko dahil sa mga nasabi niya. “It’s nothing! I’m fine, I’m fine.” Pagsisinungaling ko sa kanya para di siya mag-alala at sabay kuha ng baso ng juice na di ko namalayan na juice niya pala ang iniinuman ko na. “That’s… mine…” Jsimyth said to me slowly at napalingon ako sa kanya habang nakasubo na sa bibig ko yung straw. “Hmm? What?” I said to her habang nakatingin ako sa kanya. “Ah, Wala.” Sabi niya sakin na parang nahihiya at napansin ko na namumula ang pisngi niya. “That’s an indirect kiss…” Jsimyth murmured dahil sa ginawa kong pag inom ng juice niya. “Mendoza, what would you like to hear me sing?” Jim asks Jsimyth. “Anything is fine.” Jsimyth replied. “What’s with this change…” Jim said. Patuloy pa rin ako sa pag inom ng juice ni Jsimyth at unti unti ko nang nauubos ito. “Ah, Rey, you’re thirsty?” Jsimyth said to me dahil nauubos ko na yung juice. “A bit” I replied to her habang patuloy pa rin ako sa pag inom. “Then I’ll go ask for drinks for the two of us.” Jsimyth said to me para may iinumin pa ako kung sakaling mauhaw ulit ako. “The two of us?” I said to myself again and I’m going to be hysterical again. “Th-The two of us. The two of us.” I said to myself repeatedly. Napatayo ako sa kinauupuan ko at napasigaw ng napakalakas. “ARGHHHH!!!” I shouted inside the videoke booth. “Eh?” Humarap si Jsimyth sakin at nagtaka. “4…1…0...” Jim said while pressing the remote control dahil nakapili na siya ng kantang kakantahin. Pagkatapos kong sumigaw ay kinuha ko na ang bag ko at nag decide na umalis na. “I’m going home!” I said to them while walking towards the door. “Huh?” Pagtataka ni Jsimyth habang hawak ang telepono para tumawag ng service pero di na niya nagawa dahil papaalis na ako. Binaba niya ang telepono at pumunta sa upuan naming at kukunin na rin ang gamit niya. “Wait, Rey! I’ll go with you.” Jsimyth said para hintayin ko siya pero pinigilan siya ni Jim na umalis. “Hold it! I’m singing, so you’ll better listen. It’s boring by myself. ” Jim said to Jsimyth para pigilan siya na umalis. Jsimyth had no choice but to sit adjacent to Jim to stay, listen and watch Jim sing. “I’m bored, too.” Jsimyth said to herself at tumayo na si Jim dahil nagsimula na yung kantang pinili niya at sinimulan na rin niya itong kantahin. “There I was waiting for a chance,~ hoping that you’ll understand the things I wanna say~” Jim starts to sing and Jsimyth drinks the juice I left there yung juice ko na hindi ko nainom sa sobrang inis at nagulat siya dahil sa ginawa niya. “Ah, this is Rey’s…” Jsimyth said to herself sa pagkabigla. “Another indirect kiss!” Jsimyth said to herself dahil sa hiya sa ginawa niya. “Hey, listen to me sing, Mendoza!” Jim said to Jsimyth dahil napansin niyang di siya nakikinig sa pagkanta niya.

On the other hand, I’m already near our apartment at nag iisip na ako kung nasaan si Rhianne ngayon. Napahinto ako sa paglalakad at nag isip pa rin. “Is she back, yet?” I ask myself habang nakatingin sa malayo. “Even if she is, I don’t feel like asking what she did.” I said to myself habang nag iisip pa rin at ilang lakad na lang ay nasa apartment na ako ng Aunt ko when suddenly a white cat appeared on my feet. “What a cute cat.” I said to myself nung nakita ko yung pusa I position myself down para mahawakan ang pusa at himasin ang ulo nito. Hindi naman masungit ang pusa at nagustuhan nito ang ginawa ko. Nakita kong dumating si Tabby at nilapitan yung puting pusa. Sa behavior pa lang nilang dalawa ay malalaman ko kagad na couple sila. “Tabby… Is this your girlfriend?” I ask Tabby kahit na alam ko di naman niya maiintindihan ang sinasabi ko pero tumingin si Tabby sakin and he made a cat sound at me which I think that he’s saying ‘Yes’. “What, showing off here. You’re pissing me off; let me get in your way!” I said to my cat at binuhat ko siya palayo sa isa pang pusa nang biglang may narinig akong mga boses na nag uusap. “Gosh, what are you saying?” A familiar voice said at nagsimula na itong tumawa. Dahil sa curiosity ko ay tiningnan ko kung sino ito. Nakita ko si Rhianne at yung Lalaking nakasalamin kanina na kausap niya at magkasama pa rin sila hanggang ngayon. “”Hahaha”, my butt! You came all the way here, too! And Rhianne looks like she’s having fun.” I said to myself while observing them at naiinis nanaman ako sa nakikita ko. “That’s just like you, Rhianne. You haven’t changed at all.” The nerdy guy said to Rhianne. “That’s not true!” Rhianne said happily. “Don’t tell me they’ve been going out for a long time!” I said to myself at naiinis ako lalo sa mga naririnig ko. Dahil sa inis at gigil ko, di ko namalayan na nasasakal ko na si Tabby sa kamay ko kaya nagpumiglas ito at nakalmot ako nito sa kamay. “Aray!” Daing ko ng kalmotin ni Tabby ang kamay ko at malakas ito na tama lang para marinig nilang dalawa. “Huh?!” Gulat ng lalaki ng makita ako sa mga halamanan. “Rey.” Rhianne said ng makita ako doon. “Hey!” I said to them. “This is the worst possible outcome. God, I want to split!” I said to myself habang nakatingin sa kanilang dalawa. “So, you’re Rey… I’ve heard about you from Rhianne.” The guy said to me at unti unti na siyang lumalapit papunta sakin. “Wh-What, this guy wants to fight? Because I was getting close to Rhianne?” I said to myself at nakapamewang na ako at hinahanda ang sarili sa kung ano pwedeng mangyari. “I’m Mark Sanchez, a junior on the basketball team.” He introduced myself to me at Mark pala pangalan niya. “I came here to ask you to join our team.” He explained to me kaya pala andito siya sa apartment ay para alokin ako na sumali sa basketball team. “I told him that I knew you, so he asked me to come and ask you to join, together.” Rhianne added. “Huh? Together? So that means…” Naguguluhan ko pa ring sagot sa kanila. “You probably wouldn’t have to opened up to some random person you’ve never seen before, So I asked Rhianne to accompany me. We went to the same high school.” Mark further explained. “Oh, so that’s all it was. Thanks, and welcome to the apartment.” I said to him to my relief because I thought there’s something going on between him and Rhianne. “So would you join…” Mark said habang dahang dahang inaabot ang kamay niya sakin pero nagsalita na ako agad na nagpahinto sa pagsasalita niya. “Nope.” I said to him smiling. “But you have a talent to become a good point guard.” Mark said to me. “No such thing. That basketball record has got to be wrong.” I said to him smiling again pero sana naman hindi siya mayabangan sa akin. “Looks like I should give up today. I’ll ask you some other time then.” Mark said to me na sa tingin ko ay nakuha na niya ang ibig kong sabihin at nagsimula na siyag maglakad paalis. “Pero Kuya!” Rhianne said to Mark habang paalis ito pero huminto ito bigla at hinarap si Rhianne. ”I knew it once I met him… That he’s the type you’ll probably like.” Mark said to Rhianne na ikinagulat ko. “Wh-What are you talking about?!” Rhianne said to Mark while blushing dahil sa hiya sa sinabi ni Mark. “I’ll come over again sometime, Rey.” Mark said to me at nagpaalam na siya na umalis. “Geez!” Rhianne said dahil na rin sa biro ni Mark. Humarap ako kay Rhianne para tanungin siya doon sa sinabi ni Mark kanina. “I’m the type you like?” I ask her pero hindi siya nakasagot agad nung tinanong koi yon kaya nagulat ako sa reaction niya. “So… She does like me after all?” I said to myself habang nakatingin pa rin sa kanya nang biglang nag dilim ang paningin ko and I flash of light came at me at nakaramdam ako ng hilo at sakit sa may parte ng baba ko at natumba ako. “In your dreams, Idiot!” Rhianne said sa pagka inis. I realized na hinampas pala ako ng bag ni Rhianne sa baba ko. “Huh, Are you ok, Rey?” Nagulat si Rhianne sa ginawa niya sakin. “Using the side of the bag is very effective… Pero wala pa ring tatalo sa spike na natanggap ko sayo dati.” I said to him habang nahihilo pa rin ako sa ginawa niya at nakahiga pa rin ako sa sahig. Sa kabilang banda naman sa loob ng videoke booth, Andoon pa rin si Jim pero umalis na pala si Jsimyth at naiwan siya dito na kumakanta mag isa. “Kasalanan ko ba kung iniibig kita~ Di ko naman sinasadya~” Jim is still singing inside the videoke booth. The day ended na sumakit ang baba ko buong gabi pero salamat pa rin dahil nakatulog ako ng maayos kahit masakit ito.

Kinabukasan sa school cafeteria ay kasama kong kumakain ng tanghalian si Jim. “Huh? What does it mean when women hug men?” Jim said to me habang kumakain ng hamburger. “Yeah, I thought you would know… The psychology involved in times like that.” I explained to him about something. “What? You’ve been hugged by Rhianne or something?” Jim said to me na sa tingin ko kahit di ko direktang sabihin ay parang alam na niya. “No, I mean in those cases. It doesn’t have to be me.” I said to him habang patuloy siyang kumakain kumakain. “I see. Not too much psychology... It’s just love, isn’t it? That girl must like the guy.” Jim explained to me. “R-Right? That’s right!” I said to him ridiculously. “You want my frank?” Alok ko sa kanya ng pagkain ko. “What an idiot. Showing off his female relations.” Jim said to me at inabot na niya yung pagkain na inalok ko sa kanya. “I really don’t get how women think. They get angry, and then cold… What are they thinking?” I said to him dahil naguguluhan ako sa mga kinikilos ni Rhianne. “If you’re worrying about it so much, just go ask her yourself.” Jim suggests to me to ask Rhianne about that. Nagulat ako sa sagot niya at napaisip nanaman ako kung paano gagawin yun. Hapon na ng nakauwi ako sa bahay at umulan nanaman ng napakalakas and this time it’s a thunder storm. I was in my room at nakahiga sa kama ko at nag iisip pa rin. “How can I ask her… Whether she likes me or not…” I said to myself habang nag iisip ng kumidlat ng malakas na dahilan para mawalan ng kuryente magkaroon ng blackout. Napabangon ako sa kama ko at napa upo. “A blackout?” I ask myself dahil biglang dumilim ng may narinig akong mga katok sa pintuan ko. Napatingin ako sa may pinutan ko dahil may kumakatok dito kahit madilim at di ko makita ang pinto ay napatingin ako dito. “Rey! Rey? I’m coming in.” The voice said coming from my door at pamilyar ito sakin. Bumukas ang pinto at nagsalita ulit ang nagbukas nun. “I hate this! I can’t see a thing. Wala ka bang kandila dito?” The voice said to me. “Rhianne, ikaw ba yan? Anong nangyari?” Tanong at paninigurado ko sa boses na iyon. “Hey, let me stay here a bit.” Rhianne said to me habang dahan dahan naglalakad papalapit sa akin at kinakapa ang mesa para ilagay ang kandila at umupo sa tabi nito. “Hey, let me stay here for a bit.” Rhianne said to me. “That’s fine.” I reply to her at naupo na rin ako sa mesa at napatingin ako kahit di ko nakikita sa nilapag niya. “What’s that thing?” I ask her. “Aroma candle.” Sagot naman ni Rhianne sakin. “Aroma?” Pagtataka ko sa kanya. “Hey, do you have a match or a lighter?” She asks me. “Yeah.” I said to her, After ko makuha yung posporo ay sinindihan ko na agad yung aroma candle na nasa mesa at nagsimula nang mag liwanag ang paligid. “See? It’s got a good smell on to it, right?” Rhianne said to me habang tinitingnan yung kandila. “Y-Yeah.” Tipid kong sagot sa kanya. Habang nakaupo kami ay biglang umihip ang napakalakas na hangin at nagpagulat kay Rhianne. “The wind’s pretty strong.” I said to Rhianne at dahan dahan siyang lumapit at medyo tumabi sa akin at konti na lang ay makakatabi ko na talaga siya. “What, are you scared?” Tanong ko sa kanya. “O-Of course not!” Pagsisinungaling niya sa akin pero halata na takot talaga siya. Kumidlat ng malakas at tiniis ni Rhianne na wag matakot at wag sumigaw. “You are scared, aren’t you? You’re getting closer to me.” I ask her. “Th-That’s just you!” Pagsisinungaling ulit ni Rhianne at umurong siya palayo sa akin. “Is that so?” Sabi ko sa kanya habang nakatingin sa mukha niya, kahit na kandila lang ang nagbibigay liwanag sa kwarto ko ay aninag na aninag ko ang ganda niya sa pamamagitan ng binibigay na liwanag ng kandila. Kumidlat nanaman ng malakas at nagulat ako sa ginawa niya, napakapit siya sa manggas ng damit ko. “I-It’s not what you think! I just stumbled!” Rhianne said to me habang nakakapit pa rin ang isang kamay niya sa damit ko. “Ah, I see…” I said to her. “So… Don’t get me wrong.” Rhianne said to me habang nakakapit pa rin sa akin. “I’m not scared… I just don’t like it.” Rhianne said. “Huh?” Pagtataka ko sa kanya. “Things like thunder or dark places... So in times like this, my sister would always be by my side.” Rhianne explained to me. “Ah, may ate ka pala, Rhianne.” I said to her nung nalaman ko na may ate pala siya. “Yeah, we’re very close to each other.” Rhianne added. “She’s getting lonely because I came to Manila.” She said to me as she continues to talk about her sister. “You came from Bulacan right?” I ask her. “Yeah, from a place called Meycauan.” She answered to me. “If you look from an elevated place at night, you can see the harbor, the bay bridge, and the illuminations of the city, and it’s so pretty.” Rhianne said to me about what their place looks like. “That sounds completely different from my rural home.” I said to her because I’m amazed of how she describes her hometown. “My home gets pitch dark after 7pm.” I said to her. “Really?” Rhianne said to me. “But we’ve got fireflies. During the summer, all the fireflies gather around the nearby streams. It looks beautiful. ” I said to her. “I’ve never seen fireflies.” Rhianne said to me at sa tingin ko ay natuwa siya sa sinabi ko. “I want to see them.” Rhianne added at sumandal sa gilid ng kama ko. “Then, someday we…” Tatapusin ko sana yung sasabihin ko pero bigla siyang nagtaka kaya bigla kong iniba ang sasabihin ko. “N-Nothing...” I said to her. “What am I saying…” “Am I telling her to come to my home? I-It’s not like she’s my girlfriend.” I said to myself dahil na rin napaisip ako kung paano kung natuloy ko yung sinabi ko ano magiging reaksiyon niya. An hour had passed at natahimik kami sa pagkaka upo naming at nag decide na ako na basagin ang katahimikan. “Hey, Rhianne…” I said to her. “What?” Rhianne asks me. “About that day it rained…” I said to her. “Rey, you’re not getting the wrong idea, are you?” Rhianne said to me. Then the flashback on the rainy streets came again. “I was trying to get away from the car.” Rhianne further explained to me. “Ah, I see. That’s right. ” I said to her habang patuloy pa rin sa pagbuhos ng ulan. “You said this before, right?” I said to her. “Huh?” She said to me. “That you really didn’t want to come here.” I said to her. “Yeah.” Her reply to me. “Do you still think that’s the case now?” I ask Rhianne about what she said before if she still feels about it right now. “No, I feel different now.” Rhianne replied to me seriously. “Don’t tell me… It’s because I’m here?” I said to myself as I continue to listen to what she says. “It’s true everyone recommended I come, but the one who made the final decision was me. So I’ve got to do my best in volleyball here.” Rhianne said to me. “Ah. That train of thought.” I said to myself. “But, I always go back on Sundays. “ Rhianne added. “Because your sister gets lonely?” Tanong ko sa kanya. “That, too…” She said to me na parang nag dadalawang isip pa siya na sabihin sa akin nang biglang kumidlat nanaman ng malakas na ikinagulat niya at kinagulat ko rin dahil napayakap siya sa akin. Napako kami sa ganong posisyon at napatitig na lang ako sa kanya, tumagal kami ng ilang segundo nang nagsalita na siya. “My foot fell asleep…” She excuses herself again but the truth is she is really scared of thunder because she’s trembling too. “You’re fine. You sure get scared easily.” I said to her yayakapin ko sana siya pabalik dahil pagkakataon ko na ito pero pinigilan ko ang sarili ko na baka magalit siya sa akin. “I told you, it’s not like that.” Pagsisinungaling niya sa akin ulit. “Besides, your heart is pumping really fast, too.” She said to me habang nakayakap pa rin sa akin at nagulat ako sa narinig ko sa kanya. “I… No! This is different!” I said to her. “H-How is it different?” Tanong niya sa akin. “H-How?” I said to her. “That’s… Probably… Because I…” I said to myself habang nag katitigan kami ng sandaling iyon. Ilang oras din ang nakalipas at bumalik na rin ang kuryente sa apartment. Hindi na rin naisip ni Rhianne na medyo napatagal rin ang pagkakayakap niya sa akin, nalaman lang niya ito nung bumalik na ang kuryente at dagli dagli siyang kumalas sa pagkakayakap sa akin. “Th-Thank God, at bumalik na rin ang kuryente. That was pretty quick, wasn’t it?” Rhianne said to her relief dahil di na siya matatakot ngayon. “Yeah.” Sagot ko naman sa kanya. “I’ll be going then.” Tumayo na siya at akma nang aalis ng kwarto ko para bumalik sa kwarto niya. “R-Rhianne…” I called her bago siya makalabas ng pintuan ng kwarto ko. “What?” Rhianne said to me. “N-Nothing.” I said to her. “’Night then.” She said goodnight to me at lumabas na siya ng kwarto ko para bumalik sa kwarto niya para matulog at naiwan ulit akong mag isa sa kwarto ko at naguguluhan pa rin. “I still don’t know her feelings. But I…” I said to myself habang nakaupo pa rin sa gilid ng kama ko. Kahit na nag iisip ako kung ano talaga ang nararamdaman niya ay nagawa ko pa ring makatulog ng mahimbing.

Kinaumagahan, Tumila na pala ang ulan ng mga madaling araw at sumikat na ang araw to greet everyone that it’s a very fine weather today. “Mom, can I have some tea?” Nikki said to Aunt Marissa habang kumakain kami ng almusal at kasabay rin namin si Rhianne kumain. “Ok, ok, hold on.” Aunt said to Nikki. Habang kumakain si Rhianne ay di ko maiwasan tingnan ang mukha niya. “She sure looks cute.” I said to myself habang kumakain at nakatitig sa kanya. “Rey, you want another bowl?” Aunt said na nagpa balik sa akin sa realidad ng buhay dahil nananaginip nanaman ako ng gising. “Ah, yeah.” My reply to my Aunt. “You’ve got some rice on your face. Why don’t you eat a little more slowly?” Rhianne said to me na katulad ng pagkaka kilala ko sa kanya ay parati niya akong sinesermonan tuwing umaga. “Stop being so nosy.” I said to her because she’s nagging at me again. “Anyway, I’ll be going.” I said to them para mag paalam na aalis na, tumayo na ako sa hapag, kinuha ang bag ko at umalis na ako papuntang school. “Rey, what about your second bowl…” Pagkagulat ni Aunt dahil bigla na lang akong umalis. “Anong nangyari kay kuya?” Pagtataka ni Nikki. Habang naglalakad sa kalye papuntang school patuloy pa rin ako sa pag iisip kung anong dapat kong gawin. “What should I do?” I ask myself. “I can’t speak normally to her because of her presence.” I said to myself habang naglalakad at biglang kumalam ang sikmura ko dahil na rin sa konti lang ang nakain kong almusal kaninang umaga lang. Agad akong pumunta sa isang malapit na convenience store to buy kariman. “And in the end, I got hungry and had to buy something to eat on the way to school.” I said to myself dahil sa pagkagutom nang matuon ang atensyon ko sa isang libro na nakalagay sa mga lalagyan ng magazines at kung ano ano. “Horoscope, eh? That’s ridiculous. How can I let that kind of thing decide my life?” I said to myself dahil hindi ako naniniwala sa mga kapalaran o horoscope kahit na nagdadasal ako ng swerte sa chapel nila Jsimyth. Pero imbes na umalis at bilhin yung kariman na kinuha ko ay napapunta ako sa mga lalagyan ng magazines at libro para lapitan ang libro ng horoscope at basahin na hindi ko alam kung bakit ko ginawa yun sa kabila ng pagsabi ko sa sarili ko na hindi ako naniniwala sa ganoong bagay pero lumapit pa rin ako it binasa ito. “So, the sign with the best luck this month is Libra? That’s me, isn’t it?” I said to myself habang patuloy pa rin sa pagbabasa sa horoscope booklet nay un. “A feeling that you can get close to a wonderful person that’s important in your life.” My horoscope stated. “Really?” I said to myself habang patuloy ko itong binabasa. “If you wear light blue underwear, your luck will go up more.” Patuloy ko pa rin ito binabasa. “Alright, Meron akong isa na light blue.” I said to myself nang nalaman ko yun dahil meron akong isang panloob na light blue. “If you confess, you might hear the good answer.” Nakasaad doon sa horoscope. “Confession?” Tanong ko sa sarili ko at natawa ako bigla sa nabasa ko. “You’re kidding me right? Just say “I like you.”?” I said ridiculously towards the booklet. Hindi ko namalayan na nalulukot ko na pala yung libro at nasita tuloy ako ng kahero. “Hoy, kailangan pa naming ibenta yan…” Sabi ng kahero sakin at narinig ko yun at nag paumanhin na rin. “Ah, pasensya na po!” At agad kong binalik yung libro sa pinagkuhaan ko nito. Nakalimutan ko na papasok pa pala ako at nagmadali akong pumasok sa school at mabuti na rin at hindi ako nahuli sa klase. Lunch time sa cafeteria ay nagkita ulit kami ni Jim at nag usap at nag open up ako sa kanya tungkol sa pagtatapat sa isang babae. “Confession?” Jim said to me na may pagtataka. “What? You’re going to pop Rhianne with that question?” Jim asks me. “I’m not talking about myself!” Pagsisinungaling ko sa kanya pero totoo yung sinasabi ni Jim tungkol sa akin. “I’m asking if you’d confess if you go out with a girl!” I said to him dahil parang lahat ng tinatanong ko sa kanya ay tungkol sa situation ko pero totoo naman mga sinasabi niya sa akin na pinasisinungalingan ko lang. “Me?” He said to me with a smile on his face. “I’d probably ask if she wanted to go out with me when the mood gets good.” He answered me while smiling at me na parang alam na niya ang gusto kong iparating. “Well, if you don’t say it, she’ll never know your feelings.” He further explained to me. “Ganun ba, eh di kailangan ko talaga sabihin yun?” I said to myself habang hinahalo yung noodles na kinakain ko. “But what does it mean to become a couple? I can’t picture it.” I ask Jim again with another silly question. “That varies from person to person. Going shopping together, eating together…” Jim said to me. “Then that’s not different from how we are now.” I said to him kasi parang kaparehas ng ginagawa nga naming yun ni Jim. “Well, worry as much as you want on this issue, kid.” Jim said to me habang patuloy na kumakain. “E-Excuse me.” A familiar voice heard behind Jim, He turned his towards it and he saw Jsimyth standing there. “Is it okay if I eat with you guys?” Jsimyth said to us. “Yeah, take a seat.” Jim said to her and Jsimyth sits beside Jim. “Ah, Rey, you got noodles, too? The noodles they got here is pretty delicious, right?” Jsimyth said to me cheerfuly nang makita niya na parehas kami ng kinuhang pagkain. “Huh? Yeah…” Matipid kong sagot sa kanya habang patuloy ko pa ring iniisip kung ano ang gagawin. “What’s wrong? Are you worried about something?” Pagtataka at tanong ni Jsimyth sakin dahil napansin rin pala niya na may bumabagabag sa akin habang inaabot ang isang mini bottle ng paminta. “Jsimyth, have you ever confessed to guy you liked?” Diretsahang tanong ko sa kanya. Nagulat siya sa sinabi ko at namula ang mukha niya. “Confessed?!” Jsimyth said sa pagkabigla at napayuko na lang siya at hindi niya namalayan na sobra na ang pagkakalagay niya ng paminta sa noodles niya. “Uy, Mendoza… That’s enough.” Jim said to her dahil sobra na nga talaga ang paglagay niya ng paminta sa noodles niya. “What does it mean to become a couple? I really don’t get it.” I ask myself pero narinig ni Jsimyth na sinabi ko yun kaya parang mas lalong nagulat siya at napabilis lalo ang pagtaktak niya ng paminta sa noodles niya. “A Couple?!” She said to me. “Hala!” Nanlaki na ang mata ni Jim dahil sobrang dami na nga ng nalagay ni Jsimyth sa noodles niya. “I-I don’t really understand it either. I never went out with anyone.” Jsimyth said habang hinahalo niya ng kutsara ang kanyang noodles. “I see. Sorry for asking something weird.” I said to her at tumayo na ako sa kinauupuan ko at aalis na. “R-Rey…” Jsimyth said while blushing and looking at me while I walk away. Si Jim naman ay nakatingin sa noodles niya na nag iba na ang kulay dahil sa dami ng pamintang nilagay niya. “That’s noodles from hell…” Jim said. “Why did he ask that?” Jsimyth said to herself at sabay subo ng noodles sa bibig niya at nagulat siya dahil sa sobrang anghang nito.”That’s so hot!” Jsimyth said to Jim at naghahanap ng tubig. “Here you go, water.” Jim said habang inaabot ang isang basong tubig. “Why did you do that, Mercado?!” Jsimyth said to Jim dahil akala niya ay Jim pulled a prank on her. “That wasn’t me!” Jim said to her. On the other hand, I was already at the school gym at syempre gaya ng nakagawian ay panonoorin ko mag practice si Rhianne. “She looks the best when she plays volleyball.” I said to myself smiling while watching her. “Still too easy for you, Rhianne.” Her senior said. “Yeah.” Rhianne replied pero napansin niya ako na nakatingin sa kanya na ikinagulat ko rin at di ko alam kung paano ko pagtatakpan ito kaya bigla akong tingin sa mga naglalaro ng chess doon at sana ay di niya mapansin na nakatingin talaga ako sa kanya noon. “Rey?” Rhianne said na nagtataka kung bakit andito ako sa gym ngayon and it’s not our PE class today. Sumapit ang hapon at umuwi na ako pabalik ng apartment, habang naglalakad sa kalye ay patuloy pa rin ako sa pag iisip ng mga sinabi sa akin ni Jim. “Going shopping together, dining together… If I confessed and got rejected, I might not be able to do those things in the future.” I said to myself habang naglalakad at parang nag dadalawang isip pa ako na gawin iyon. “Pero, hindi naman siguro na hindi niya ako gusto o anuman.” I said to myself. “Siguro, may posibilidad na mapapa-oo ko din siya!” Napalakas ng konti ang pagkakasabi kong iyon kaya may mga taong nakarinig ng mga sinabi ko. “Then I’d be troubled. I would’nt know what to do. Crap!” Sabi ko sa sarili ko na hiyang hiya dahil hindi ko alam ang gagawin ko sa sagot niyang ‘Oo’ pag nagtapat ako sa kanya. Hindi ko namalayan na marami na palang nakatingin sa akin na tao kaya umalis na ako bigla sa lugar na iyon dahil baka akalain nila na nababaliw na ako. “I guess, if I don’t say it, she’d never know… That I like her.” I said to myself habang naglalakad pa rin sa kalye ng Manila pauwi sa apartment ni Aunt nang may tumawag sakin mula sa di kalayuan. “Rey!” Narinig ko ito sa likuran ko kaya nilingon ko ito, si Rhianne. Nagmamadaling tumakbo si Rhianne papalapit sa akin at nung nakalapit na siya sa akin ay napahingal siya sa pagod sa kakatakbo para habulin ako. “Salamat, at sa wakas ay naabutan pa kita!” Rhianne said to her relief while she’s still catching her breath. “Rhianne? Ano problema?” Tanong ko sa kanya. “What happened to practice?” Tanong ko ulit sa kanya. “It ended early today.” She replied to me. “Hey, Rey.” Rhianne called me at umayos na siya ulit ng pagkakatayo matapos habulin ang hininga niya. “Could you come shopping with me?” Aya niya sa akin while smiling at nakita ko nanaman ang ganda niya. “S-Sure.” Di na rin ako tumanggi dahil gusto ko rin na makasama siya kahit na sa ganoong paraan lang. “If I get rejected, I won’t be able to have dialogues like this, either…” I said to myself habang nakatingin sa kanya. “Then maybe I shouldn’t…” I said to myself to hesitation sa mga pedeng mangyari kung sakaling magtapat ako sa kanya o hindi. “What? You have something to say to me?” Pagtataka ni Rhianne dahil nakatitig lang ako sa kanya at tahimik lang. “It’s not exactly something to say…” Sagot ko naman sa kanya at tumingin sa kanya ng seryoso. “I… I… I like…” I said to myself na lang dahil hindi pa ako handing sabihin to sa kanya o kinakabahan lang talaga ako sa kung ano pwedeng mangyari. “You always use me to run errands for you! You should treat me to a meal atleast!” Sabi ko sa kanya pero sa totoo lang ay palusot ko lang ito sa kanya para naman di siya magtaka sa mga kinikilos ko ngayon. “Huh?” Pagtataka ni Rhianne pero imbis na magalit ay hindi siya nagalit sa sinabi ko. “Ok, ok. But you have to hold the stuffs for me!” She said to me. “Eh?” Pagtataka ko sa kanya. “Hindi naman sobra hinihiling ko, diba?” Sabi niya sa akin nang tumalikod siya at nagsimula nang maglakad ng dahan dahan pero huminto siya pagkatapos ng ilang hakbang at nilingon niya ako at binigyan ng isang matamis na ngiti. “I’ll treat you.” Rhianne said to me while she’s smiling. “Ok!” I said to her. Lumapit na ako sa kanya para sabay na kami maglakad papunta sa mall para bumili ng mga kakailanganin niya. “Kahit na hindi ko masabi na gusto ko siya, harap harapan… Kahit di ko pa sinasabi iyon, masasabi ko pa ring maswerte pa rin ako sa sitwasyon ko ngayon.” Sabi ko sa sarili ko habang naglalakad kami. “So, what are you going to treat me to?” Tanong ko sa kanya. “Kariman!” Rhianne said to me. “I want to eat some, too.” Rhianne added. “See? Those are great!” Sabi ko sa kanya dahil paborito ko talagang kainin iyon. “Yup!” She replied to me. Pero talaga bang ok lang na ganito? Somehow, Nakakaramdam akong kakaiba tungkol dito. Pag iniisip ko lalo si Rhianne, mas lalo akong nahuhulog at nagkakagusto lalo sa kanya.

-To be continued-